MyStigma

1. Αρχική
2. Πολιτική
3. Υγεία
4. Πολιτισμός
5. Πόλη
6. About
7. Επικοινωνία

Γύρω από αυτές τις τρεις αρχές περιστρέφεται ο πολιτικός λόγος του φίλου Δημήτρη Γέρου σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “Το Βήμα Λουτρακίου-Περαχώρας”. Με λόγια απλά, μεστά και σταράτα! Κοινός τόπος για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο είναι τα λόγια του Δ. Γέρου, που απεκδύεται με άνεση τις πορφύρες της στείρας κομματικής νομιμοφροσύνης, πίσω από την οποία, πλέον, ταμπουρώνονται μόνο οι ανίκανοι!

Παραθέτω ένα μικρό μόνο απόσπασμα:

Δημοσιογράφος: Τα πρόσωπα που συστρατεύονται με τις απόψεις σας προέρχονται από τον ίδιο πολιτικό χώρο; Εκτιμάτε μ’ άλλα λόγια ότι χρειάζεται ένα «ισχυρό» κομματικό ψηφοδέλτιο για να δοθεί λύση;

Δημήτρης Γέρου: Όπως προανέφερα μοιραζόμαστε τους ίδιους προβληματισμούς άνθρωποι με διαφορετική κομματική τοποθέτηση, αλλά με σαφείς προοδευτικές ιδέες για την αυτοδιοίκηση και τον τόπο μας. Προσωπικά πιστεύω ότι τα αμιγή κομματικά ψηφοδέλτια, τα κομματικά χρίσματα και ο στείρος κομματικός λόγος, στις μέρες μας, δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στις τοπικές κοινωνίες. Λύση δίνουν τα αξιόπιστα πρόσωπα, οι ξεκάθαρες πολιτικές δεσμεύσεις και οι συναινέσεις που δημιουργούνται.

Δεν έχει σημασία που τα λόγια του Δ. Γέρου αφορούν το Λουτράκι. Οι τρεις αυτές αρχές οφείλουν να είναι πυξίδα για κάθε υγιώς σκεπτόμενο Πολίτη, σε κάθε δήμο.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, το TED είναι μια ΜΚΟ αφοσιωμένη στη διάδοση αξιόλογων ιδεών (ideas worth spreading). Φιλοξενεί πολύ σημαντικές προσωπικότητες, οι οποίες δίνουν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες διαλέξεις, σχεδόν επί παντός επιστητού. Ο Al Gore, η Jane Goodall, η Isabel Allente, ο Tim Berners-Lee, ο Gordon Brown, ο Bill Clinton, ο Bill Gates, ο Stephen Hawking, ο Nicholas Negroponte και δεκάδες άλλοι έχουν παρελάσει στο TED. Σήμερα, αναπαράγω εδώ τη ριζοσπαστική διάλεξη του Paul Romer με τίτλο ‘Charter Cities’, τίτλο που θα μπορούσαμε να αποδώσουμε ελληνικά ως ‘Εκχωρημένες Πόλεις’. Στη διάλεξή του αυτή, ο Romer, θεωρώντας ότι η δομή των κρατών του τρίτου κόσμου είναι το σημαντικότερο εμπόδιο στην καταπολέμηση της υπανάπτυξης, αναλύει την ιδέα του της εκχώρησης της διοίκησης πόλεων του τρίτου κόσμου σε ένα συνασπισμό κρατών.

Το 1910, ο Charles Chapin, εξέδωσε την κλασική εργασία του με τίτλο ‘Οι Πηγές και οι Οδοί Μετάδοσης των Λοιμώξεων’, στην οποία ισχυριζόταν -αιρετικά για την εποχή του- ότι οι άνθρωποι ήταν πιό σημαντικοί για τη μετάδοση των λοιμώξεων από το περιβάλλον. Ο δρόμος για την καθιέρωση της αντίληψης ότι η μετάδοση των ασθενειών γίνεται από άνθρωπο σε άνθρωπο ή ζώο σε άνθρωπο ή τροφή σε άνθρωπο και όχι από τα αντικείμενα γύρω μας, δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Όμως ο Chapin βρήκε αναπάντεχο σύμμαχο στην πολιτική ορθότητα της εποχής που έβλεπε τους μετανάστες, τους αναρχικούς, τους σοσιαλιστές κλπ ως επικίνδυνους ανθρώπους, αντίληψη η οποία βοήθησε στην επικράτηση της θεωρίας του. Θρυλική είναι η περίπτωση της Mary Mallon, μιας Ιρλανδής μετανάστριας η οποία εργαζόταν ως μαγείρισσα στο σπίτι ενός πλούσιου τραπεζίτη της Νέας Υόρκης. Η Mallon ήταν εν αγνοία της, υγιής φορέας τυφοειδούς πυρετού. Το αποτέλεσμα ήταν να νοσήσουν 6 από του 11 ανθρώπους που έμεναν στο σπίτι. Το ίδιο συνέβη και σε άλλα σπίτια στα οποία εργάστηκε, μέχρι να την υποπτευθούν ως φορέα της νόσου. Έμεινε στην ιστορία ως ‘typhoid Mary’ και συνέβαλλε στην ξενοφοβία και το ρατσισμό της εποχής.

Επειδή τώρα με την πανδημία της γρίπης από τον ιό Η1Ν1, η προσοχή της κοινής γνώμης στρέφεται και πάλι στις οδούς μετάδοσης, με τις μάσκες και τα αντισηπτικά να θυμίζουν τις ελλείψεις γάλακτος και ζυμαρικών όταν έβγαινε το ‘Χόρα’ για έρευνες στο Αιγαίο, είναι νομίζω πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι όλα αυτά έχουν πολιτικό σημαινόμενο και πολιτικές επιπλοκές. Ο τρόπος με τον οποίο σύρει η κυβέρνηση τον κόσμο στο χορό του τρόμου, θυμίζω ότι το πρώτο περιστατικό νέας γρίπης νοσηλεύτηκε σε θάλαμο αρνητικής πίεσης (!!), μέχρι την πρεμούρα της να εξασφαλίσει εμβόλια των οποίων την ασφάλεια δεν μπορεί να εγγυηθεί γι αυτό και απαιτεί την υπογραφή υπεύθυνης δήλωσης από κάθε πολίτη ότι αναλαμβάνει ο ίδιος την ευθύνη του εμβολιασμού του, δηλώνει μια φοβική, εσωστρεφή και εντέλει ακροδεξιά αντίληψη περί ‘κινδύνων’ που έχουμε ξανασυναντήσει στο παρελθόν και δεν θέλουμε να ξαναδούμε στο μέλλον.

Κι επειδή όλοι κατηγορούν τα ΜΜΕ ότι παραπληροφορούν και φοβίζουν τον κόσμο, εγώ νομίζω πως όσο κι αν τα ΜΜΕ πουλάνε φόβο (που πουλάνε), αυτό θα ελαχιστοποιείτο αν η κυβέρνηση είχε εξαρχής μια ψύχραιμη και συγκροτημένη αντίδραση και δεν επεδίωκε η ίδια την καθ’ υπερβολήν επικοινωνιακή προβολή του ζητήματος για να δοξαστεί.

ΥΓ. Αλήθεια, εκείνες οι φοβερές και τρομερές θερμικές κάμερες στα αεροδρόμια, γιατί δεν συνέλαβαν κανέναν από τους τουρίστες που έφεραν τη νέα γρίπη στη χώρα μας;