Το 8ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ
Άλλο ένα συνέδριο του ΠΑΣΟΚ πέρασε στην ιστορία. Ένα συνέδριο που αναγγέλθηκε σαν συνέδριο επανίδρυσης, αποκατάστασης του ψυχικού χάσματος ανάμεσα σε συνιστώσες που είναι όλες δομικές για το σύνολο, ενός μεγάλου και σίγουρου ελιγμού προς την κοινωνία.
Τίποτε όμως από τα παραπάνω δεν έγινε πράξη. Οι επιθυμίες των απλών αλλά προοδευτικών συνέδρων, μελών και φίλων σκόνταψαν πάνω σε τρία εμπόδια:
1. Την πολιτική ανικανότητα μιας ομάδας ανθρώπων γύρω από τον πρόεδρο που ενώ μπορεί να είναι αξιόλογοι άνθρωποι στην κατ’ ιδίαν επαφή, δεν είναι πολιτικοί go-fetchers, δεν μπορούν να σχεδιάσουν δράσεις και να τις συνδέσουν με μετρήσιμα αποτελέσματα. Έχουν όλα τα προσόντα που μπορεί να γοητεύουν τον πρόεδρο, αλλά η πολιτική ως ‘δράση που φέρνει αποτέλεσμα’ δεν περιέχεται στη φαρέτρα των ικανοτήτων τους.
2. Την πολιτική αθλιότητα μιας άλλης ομάδας περί τον πρόεδρο (τουλάχιστον μέχρι σήμερα το απόγευμα), αυτής των συνδικαλιστών, με επικεφαλής τον ‘πολύ’ κύριο Πολυζωγόπουλο. Είχα την ευκαιρία να επισημάνω σε ιδιωτική ομιλία μου προ μηνός σε μέλος του απερχόμενου πολιτικού συμβουλίου, τον αυτισμό που χαρακτηρίζει τους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ (και όχι μόνο). Οι άνθρωποι αυτοί έχουν εργαστεί, ζωές ολόκληρες, για να χτίσουν τη δική τους γραφειοκρατία και αυτήν θα υπερασπίζονται εις τον αιώνα των αιώνων. Είναι πρώτα συνδικαλιστές και μετά ΠΑΣΟΚ ή οτιδήποτε άλλο. Άλλωστε, μια απλή ανάγνωση των –πάντα δίκαιων- αιτημάτων τους, αρκεί για να καταλάβει κανείς πόσο μακριά είναι αυτοί οι άνθρωποι από οποιοδήποτε συνεκτικό και προοδευτικό όραμα για τη χώρα. Αν αυτούς εμπιστεύτηκε ο πρόεδρος για να προωθήσει κάποια νέα στελέχη στο Εθνικό Συμβούλιο, he should have known better.
3. Τον πολιτικό παιδισμό των στελεχών του πάλαι ποτέ ‘ρεύματος’ Βενιζέλου. Με το δίκιο να τους πνίγει πιό σφιχτά κι από αυτό του απατημένου στα καψουροτράγουδα, καθορίζουν την πολιτική συμπεριφορά τους με θυμικούς όρους (θέλουν να μας εξοντώσουν, αιφνιδιάστηκε ο ΒΒ γι αυτό έδειχνε αμήχανος και άλλες τέτοιες μπούρδες) και όχι πολιτικούς. Το σουξεδάκι τους έχει ακόμα κάποια πέραση, αφού η κ(λ)αψούρα στην ελλάδα έχει θέση εθνικού ύμνου, αλλά όχι για πολύ ακόμα. Κρίμα, γιατί υπάρχουν αξιόλογα στελέχη εκεί.
Πιστεύω πως με την πολιτική ασχολούνται άνθρωποι που έχουν συμφέρον από αυτήν την ενασχόληση. Δεν πιστεύω πως υπάρχει έστω και ένας που να το κάνει για απόλυτα αλτρουιστικούς λόγους. Απλά, άλλοι διαβλέπουν το συμφέρον τους μέσα από την προσκόλληση στην εξουσία και τη διαφθορά και άλλοι το οραματίζονται ενταγμένο μέσα σε μια καλύτερη κοινωνία. Οι πρώτοι κατέστρεψαν (και) το 8ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Επέβαλλαν τον οργανωτισμό, τις λίστες και άλλες τέτοιες αηδίες σε βάρος της πολιτικής (που δεν απουσίαζε πλήρως, αλλά λαθροβιούσε μόνο σε μερικά εργαστήρια πολιτικής). Οι υπόλοιποι, (μετά και την αστεία προσπάθεια του ινστιτούτου επιμόρφωσης να περάσει γραμμή – πού πας ρε καρα-Κόκκο;) δεν έχουμε παρά μόνο, πλέον μια επιλογή: τη συμμετοχή μας σε δίκτυα. Σαν αυτό του eforum. Όχι πως δεν το ξέραμε κι από πριν, αλλά όσο να’ναι, μετά τη σύγκριση και σύγκρουση με την παλαιοβαρβατίλα, γίνεται περισσότερο ορατή η αναγκαιότητα μιας τέτοιας επιλογής.
Τους συντροφικούς και αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς Μιχάλη….
Να’σαι καλά Ελένη!
Μπορεί το συνέδριο πολιτικά να κινήθηκε γενικά σε χαμηλό ύψος, αλλά νομίζω πως η συντροφιά του eforum βρήκε τη σωστή αναλογία ανθρώπινης επαφής και πολιτικής αναζήτησης.