Τρελοί ή Ηλίθιοι;
Η ηλιθιότητα καλά κρατεί. Εδώ ο κόσμος γλιστρά αργά αλλά σταθερά στην ύφεση και οι πολιτικοί εκεί, επιμένουν στις βλακείες τους. Οι Βρετανοί συντηρητικοί έχουν για moto στην οικονομική τους πολιτική, το ‘sharing the proceeds of growth’. Κάποιος να τους ξυπνήσει; Αλλά γιατί; Μήπως έμεινε και κανείς ξύπνιος; Στην Ουάσινγκτον μαζεύτηκαν οι ηγέτες των πλούσιων χωρών για να συζητήσουν για την κρίση. Με όρους αγοραστικής δύναμης, η Κίνα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη και η Ινδία η τέταρτη. Άκουσε κανένας τι είπαν οι ηγέτες τους; Όχι βέβαια, γιατί άλλωστε; μας φτάνει η γνώμη του γνωστού για την ευφυία του, απερχόμενου (αλλά τι σημασία έχει;) αμερικανού προέδρου ή ακόμα και του Σαρκοζί. Ο οποίος πρέπει να τον έχει πιάσει μανιακό παραλήρημα από τη χαρά του να βλέπει τους αντιπάλους του σοσιαλιστές να μην ασχολούνται με τα προβλήματα του κοσμάκη, αλλά να καταγγέλουν η μία (Σεγκολέν) την άλλη (Ομπρί) για νοθεία στις πρόσφατες εκλογές για την ηγεσία του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος. Η Liberation γράφει: “Τρελοί. Τρελάθηκαν όλοι τους! Η αυτοκτονική μανία που χτύπησε τους σοσιαλιστές εδώ και δύο ημέρες αφήνει την αριστερά άναυδη, οργισμένη και σε πλήρη σύγχυση”.
Εδώ, αντί να μιλάμε για τη φτώχεια, την υγεία και την παιδεία, ασχολούμαστε με την άθλια συμμορία δύο ξεφτιλισμένων μοναχών. Έχει και η σκανδαλολογία τα όριά της. Όταν οι άνθρωποι φτωχαίνουν, συνιστά αποπροσανατολισμό να εμμένεις στα σκάνδαλα. Κάποιος να το πει στον Βαγγέλη Γιαννόπουλο, ω με συγχωρείτε, στον Καρχιμάκη ήθελα να πώ!
