MyStigma

1. Αρχική
2. Πολιτική
3. Υγεία
4. Πολιτισμός
5. Πόλη
6. About
7. Επικοινωνία

Τώρα που το ιατρικό σώμα ζει στον ‘πυρετό’ της επικείμενης σύστασης του ΕΟΠΥΥ διακινείται από πολλούς το επιχείρημα ότι οι ιατροί που δεν θα συμβληθούν με το νέο οργανισμό, θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να συνταγογραφούν ηλεκτρονικά στους ασφαλισμένους του. Προβάλλεται μάλιστα αυτό το επιχείρημα ως δικαίωμα των ιατρών που απορρέει κατευθείαν από την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος. Η συνταγογράφηση αυτή-καθεαυτή είναι οπωσδήποτε δικαίωμα κάθε ιατρού. Αλλά η συνταγογράφηση σε ασφαλισμένους κάποιου φορέα κοινωνικής ασφάλισης είναι κάτι διαφορετικό για έναν πάρα πολύ απλό λόγο: ο ασφαλιστικός οργανισμός πληρώνει το λογαριασμό.

Η ‘αγορά’ του φαρμάκου έχει ουσιώδεις διαφορές από την αγορά άλλων ειδών και υπηρεσιών. Όταν ένας πολίτης χρειάζεται ένα αγαθό, το διαλέγει και το πληρώνει ο ίδιος. Όταν ο ίδιος πολίτης χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή, δεν την διαλέγει αυτός, τη διαλέγει ο ιατρός του και δεν την πληρώνει αυτός (κατά μείζονα λόγο), την πληρώνει ο ασφαλιστικός του οργανισμός.

Σε αυτή την τριγωνική σχέση είναι κάπως δύσκολο αυτός που πληρώνει να μην έχει τη δυνατότητα να αρθρώσει λόγο. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Όσοι υποστηρίζουν αυτό το επιχείρημα λένε “μα, θα μας ελέγχει η ηλεκτρονική συνταγογράφηση”, ή άλλοι προτείνουν τη θέσπιση κανόνων συνταγογράφησης ή θεραπευτικών πρωτοκόλλων από τις επιστημονικές ιατρικές εταιρείες. Κατ’ αρχάς τη δυνατότητα επιβολής διοικητικών κυρώσεων, αν υποτεθεί ότι ένας ιατρός παραβιάζει τους παραδεδεγμένους κανόνες, μπορεί να την έχει μόνο ένα Νομικό Πρόσωπο.  Συνεπώς, τα περί ηλεκτρονικής συνταγογράφησης δεν στέκουν καθώς αυτή συνιστά τεχνολογικό εργαλείο, είναι bits ‘n’ bytes και όχι πολιτειακός θεσμός. Οι ιατρικές επιστημονικές εταιρείες από την άλλη, θα έπρεπε ήδη να έχουν ασχοληθεί με θεραπευτικά πρωτόκολλα κτλ αλλά μάλλον δεν περίσσευε χρόνος από τη διοργάνωση συνεδρίων. Μακάρι να το κάνουν τώρα. Αλλά ακόμη και αν το κάνουν, ούτε οι εταιρείες αυτές έχουν τον απαραίτητο νομικό μανδύα για να ασκήσουν έλεγχο, πόσο μάλλον να επιβάλλουν κυρώσεις. Άλλωστε όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν επιστημονικές εταιρείες και ‘εταιρείες’, καθώς οποιαδήποτε παρέα επιστημόνων μπορεί να συστήσει μια τέτοια.

Άρα λοιπόν, για να μπορέσει να επιτραπεί ελεύθερα η συνταγογράφηση σε ασφαλισμένους θα πρέπει πρώτα να καλυφθεί το κενό ενός Νομικού Προσώπου που θα έχει την αρμοδιότητα να ασκεί ελέγχους, την πρόσβαση στις πληροφορίες που είναι αναγκαίες για τον έλεγχο και τη νομιμοποίηση να επιβάλλει κυρώσεις. Προσωπικά, δεν είμαι ενάντιος σε μια τέτοια προοπτική που ασφαλώς θα συμπεριλάμβανε και τον έλεγχο των φαρμακοποιών. Αλλά όσο αυτή απουσιάζει, δεν βλέπω πώς θα μπορούσε να επιτραπεί η ελεύθερη συνταγογράφηση, με τους ασφαλιστικούς οργανισμούς να είναι υποχρεωμένοι, εκόντες-άκοντες να αποζημιώνουν τις συνταγές κάθε ιατρού.