Η Γρίπη, ο Τάφος του;
Ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος είναι ο κατ΄ εξοχήν πολιτικός της εικόνας. Της δικής του εικόνας. Από τα πρώτα του βήματα στον δημόσιο βίο καλλιεργούσε εντυπώσεις γύρω από το πρόσωπο και όχι το έργο του. Εξαιρουμένου του αθηναϊκού καγκελακίου, που φέρει το όνομά του, δεν έχει να παρουσιάσει κάτι απτό. Τώρα βρίσκεται σε δύσκολη φάση: κανένας διαφημιστής, κανένας image maker δεν τον σώζει από τον ιό. Αν η γρίπη φέρνει θανάτους, ένα από τα πρώτα θύματα θα είναι ο υπουργός Υγείας καθώς είναι πολύ δύσκολο να αποσυνδέσει το όνομά του από το επερχόμενο κακό. Ακόμη και αν οι χειρισμοί του αποδειχτούν άριστοι, η προεκλογική του εικόνα θα συνδεθεί με τους χοίρους. Αν προσεύχεται, σίγουρα κάπου στο τέλος θα λέει «αχ Παναγίτσα μου, κάνε εκλογές να σωθώ». Ετσι όπως έχουν τα πράγματα μόνο με εκλογική ήττα θα φύγει από τους νοσοκομειακούς διαδρόμους. Αν γίνει ανασχηματισμός, δεν θα βρεθεί εθελοντής να αναλάβει το νταλαβέρι με τo Τamiflu.
Ο κ. Αβραμόπουλος επέλεξε τον δρόμο της αλήθειας από το πρώτο φτάρνισμα. Είπε και ξαναείπε ότι η διαφάνεια θα είναι ο απόλυτος επικοινωνιακός κανόνας όσο εξαπλώνεται η γρίπη των χοίρων. Είχε άραγε άλλη επιλογή από την άμεση και ακριβή πληροφόρηση των πολιτών; Το αίτημα για γκλασνόστ ανήκει σε άλλες εποχές, σκοτεινές, ραδιούργες και χωρίς Ιnternet. Τη σήμερον ουδέν αποκρύπτεται. Αν δεν μετρήσει τα κρούσματα ο υπουργός, θα οργανωθούν οι πολίτες (ένας καλός πράκτορας σε κάθε νοσοκομείο αρκεί) και θα βγουν όλα στα blogs. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να ξεκινήσει πανδημία και να μην έχουμε εικόνα. Ακόμη και αν οι αριθμοί των ασθενών και των νεκρών κρυφτούν σε κάποια θυρίδα της ΕΥΠ, θα βρεθεί ένας ρουφιάνος να τους διασπείρει. Οπότε ο κ. Αβραμόπουλος ενήργησε εξ ανάγκης.
Ενα θεώρημα ακολουθεί τον κ. Αβραμόπουλο σε όλη τη σταδιοδρομία του. Ο αρχηγός είναι για το όραμα και οι συνεργάτες του είναι για τη δουλειά. Ποτέ δεν ήξερε τι συμβαίνει στο διπλανό γραφείο του, πόσο κόστισε ένα έργο, ποια είναι η έκταση ενός προβλήματος. Ο δήμαρχος ή ο υπουργός είναι, κατά τη γνώμη του, ο άνθρωπος που κάνει τα όνειρα και ταυτόχρονα έχει το ταλέντο να βρει τους ανθρώπους να τα υλοποιήσουν. Αυτή τη φορά δεν μπορεί να ακολουθήσει το μοντέλο διοίκησης που τον εμπνέει. Η καθημερινότητά του είναι γεμάτη από ασκήσεις αριθμητικής: πόσοι άρρωστοι την ώρα, πόσα εμβόλια, πόσα σχολεία, πόσοι τουρίστες. Τα ερωτήματα που του θέτουν, απαιτούν αμεσότητα: δεν μπορεί στην παρούσα φάση να μιλήσει με γενικούρες και κατόπιν να παραπέμψει σε κάποιον διευθυντή για στοιχεία. Επιπλέον δεν μπορεί να βγάζει σκονάκια γιατί οι πληροφορίες μπαγιατεύουν αμέσως. Χρειάζεται συνεχή προσήλωση από τον ίδιο και κάτι τέτοιο δεν το έχει συνηθίσει.
Τις πρώτες μέρες τα πήγε καλά. Εβαλε ολόσωμα θερμόμετρα για τα αεροδρόμια, πρώτος από όλους στην Ευρώπη. Εμφανίστηκε συγκρατημένος και προσηνής: μην πανικοβάλλεστε, ελέγχουμε τα κρούσματα. Και τι δεν είπε. Μας διαβεβαίωνε για τους πρώτους ασθενείς ότι έχουν μπει σε διαστημικές κάψουλες. Χθες το άλλαξε το τροπάρι. Είπε ότι «πρόκειται για απλή γρίπη που μπορεί να αντιμετωπιστεί στο σπίτι» . Απλή γρίπη, για απλούς νεκρούς και απλά μνημόσυνα. Απλή γρίπη με απλή μετάλλαξη. Διαβεβαιώνει ότι εξασφάλισε ντάνες με εμβόλια και ότι τον Σεπτέμβριο οι ευπαθείς ομάδες θα έχουν θωρακιστεί. Αναφέρθηκε σε δόσεις που επαρκούν για 4 εκατομμύρια πολίτες και μάλιστα λέει ότι θα τα έχουμε προτού ακόμη φύγει το μαύρισμα των διακοπών. Αντιθέτως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας λέει ότι το εμβόλιο θα το φέρει ο Αγιος Βασίλης. Η διαδικασία δοκιμών για να φανεί η αποτελεσματικότητα και η ασφάλειά του θέλει χρόνο. Δηλαδή αν μαζέψουμε όλες τις δόσεις στην ώρα τους, δεν θα ξέρουμε αν είναι τζούφιες.
Το υπουργείο Υγείας δεν είχε ποτέ ανάγκη από επικοινωνιακούς τύπους. Κάτι τέτοιοι διαιώνισαν τα ράντζα και τις υπερτιμολογήσεις. Θα μπορούσε κάποιος άλλος υπουργός να κάνει κάτι περισσότερο; Η Ιστορία δεν απαντά σε δυνητικές ερωτήσεις. Αντιθέτως ο κ. Αβραμόπουλος τις λατρεύει, όπως και τις υπερβατικές, ανυπόστατες απαντήσεις.
