MyStigma

Casino και Κοινωνία

Άκουσα με μεγάλο ενδιαφέρον το κομάτι της τελευταίας συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου για το θέμα της παρουσίας του casino στο διπλανό δήμο Λουτρακίου-Περαχώρας και των διεκδικήσεών μας επί των εσόδων αυτού. Επ΄αυτών επιθυμώ να τοποθετηθώ.

Η επένδυση του συμπλέγματος “Club Hotel Casino Loutraki” έχει θετικές αλλά και αρνητικές συνέπειες για τις τοπικές κοινωνίες. Δίνει δουλειά σε πολύ κόσμο αλλά καταστρέφει και οικογένειες. Από αυτήν την άποψη είναι επιθυμητή η σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό αναίρεση των αρνητικών συνεπειών της. Προβάλλεται από πολλούς λοιπόν η άποψη ότι το casino θα πρέπει να ‘επιστρέφει’ ένα μέρος των κερδών του στην τοπική κοινωνία. Αλλά γιατί άραγε στην τοπική κοινωνία (που στο κάτω-κάτω) εισπράττει και οφέλη και όχι στους πελάτες που υφίστανται τις ζημίες; Υπάρχει καμία στατιστική που να καταδεικνύει ότι οι πελάτες της εν λόγω επιχείρησης είναι μόνο ή έστω κατά πλειοψηφία, κορίνθιοι; Άρα, τι να πει και η κοινωνία των Αθηνών ή του Άργους ή της Τρίπολης που μέσω των μελών της ως πελατών του casino, υφίστανται μόνο απώλειες;

Άρα, αν είχαμε κατά νου τον άνθρωπο, θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει πώς θα καταπολεμήσουμε την εξάρτηση στα τυχερά παιχνίδια και όχι πώς θα εισπράξουμε αποζημιώσεις από τετελεσμένες βλάβες σε –ξένους κατά πλειοψηφία- συνανθρώπους μας.

Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι πώς θα αυξήσουμε σαν δήμος τα έσοδά μας για να μπορούμε να ‘παίξουμε μπάλλα’. Ακόμα και αυτό το τελευταίο είναι δεκτόν. Μόνο όμως αφού ληφθούν πρώτα μέτρα για τα ανωτέρω. Αν θέλουμε να περισώσουμε την ηθικότητά μας. Πολύ βεβαίως αμφιβάλλω αν κάτι τέτοιο είναι επιθυμητό ως στόχος, όμως αυτό δεν θα με σταματήσει από το να ζητήσω τη δημιουργία συμβουλευτικού σταθμού για την εξάρτηση από τυχερά παιχνίδια ή την οργάνωση δημόσιων εκδηλώσεων περί αυτού. Θα προχωρήσω ακόμα ένα βήμα με μια πρόταση προς την κεντρική κυβέρνηση (που θα ήταν θαυμάσιο αν οι δημοτικοί μας άρχοντες είχαν το ειδικό βάρος να υιοθετήσουν).

Όλοι οι εξαρτημένοι έχουν επίγνωση του προβλήματός τους και ζουν υπό το κράτος τύψεων. Θα μπορούσε έτσι το κράτος να εκμεταλλευτεί την εναισθησία τους αυτή και να τους επιβάλλει απαγόρευση εισόδου σε όλα τα casino της χώρας πχ για ένα μήνα, αν το ζητήσουν εγγράφως οι ίδιοι! Η φιλοσοφία πίσω από τέτοια μέτρα έχει ονομαστεί ‘soft paternalism’ και είναι αντικείμενο διαλόγου και διαβούλευσης σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν αποτελεί ασφαλώς λύση, αλλά στις εξαρτήσεις, η προσθήκη ακόμα και ενός μικρού όπλου στη φαρέτρα μας, μπορεί να έχει, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα, μεγάλη σημασία.

Επιστρέφοντας στα δικά μας, ακούγοντας τις τοποθετήσεις μελαγχόλησα. Η εισήγηση ήταν χαμηλού επιπέδου και σαφώς σε λάθος κατεύθυνση, γεγονός που η αντιπολίτευση σύσσωμη αλλά και ο πρόεδρος της ΤΕΔΚ που παρίστατο, επεσήμαναν, αλλά δεν εισακούστηκαν. Πολλές ομιλίες συμβούλων της μειοψηφίας (Λούμπας, Καρπούζης), αναμασούσαν τα ίδια, κάνοντάς με να βαριέμαι. Ο δήμαρχος στο τέλος επιχείρησε με ένα ισχνότατο επιχείρημα (να μη τσακωθούμε με τους λουτρακιώτες) να ανατρέψει ένα ισχυρό περί την στρατηγική της διεκδίκησης.

Αλλά κανείς, μα κανείς, δεν μίλησε σαν εκπρόσωπος των πολιτών, κανείς δεν μετέφερε στην αίθουσα την οσμή της καταστροφής κάποιων συνανθρώπων μας, κανείς δεν έδειξε να νοιάζεται και να υπεραπίζεται την κοινωνική συνοχή. Να τους χαιρόμαστε! Κυρίως γιατί αποτίμησαν το δράμα κάποιων συνανθρώπων μας με ένα ποσοστό επί των εσόδων. 2%. 3%. 1%. ΟΚ guys, let’s roll. Iiihaaaaaa!

5 responses to “Casino και Κοινωνία”

  1. regina b. says:

    Καλημέρα.Δεν ξέρω, πάντα ήμουν επιφυλακτική με τέτοιου είδους εξαρτήσεις. Η λέξη ”δράμα” που χρησιμοποιείς στο τέλος μού φαίνεται πολύ βαριά όχι γιατί δεν ξέρω τι γίνεται στα καζίνο, αλλά γιατί μέσα μου πάντα αδυνατούσα να δεχτώ το συγκεκρισμένο ”εθισμό” ως πλήρη και απόλυτη εξάρτηση. Ναι,καταστρέφονται σπίτια, χάνονται οικογένειες,είναι αρρώστια η τσόχα κ.τ.λ.αλλά στο κάτω κάτω γιατί ένας παίκτης να μην έχει τη δυναμη όταν βλέπει ότι καταστρέφεται -γιατί το βλέπει, το ξέρει- να σταματήσει; Δεν πρόκειται για σωματικό εθισμό και όσο για τους ψυχολογικούς εθισμούς βρίσκω πως τους έχουμε υπερεκτιμήσει μερικές φορές.

    Και αυτό που εσύ προτείνεις νομίζω πως θα ήταν μια προσωρινή λύση -απαγόρευση εισόδου για ένα μήνα με σύμφωνη γνώμη του παίκτη-. Μετά το μήνα τι γίνεται; Ακόμη πιο έντονη και αυξημένη επιθυμία να παίξει.

  2. Mike says:

    Αγαπητή regina b.
    τυχαίνει για λόγους επαγγελματικούς, να γνωρίζω πολλά για τις εξαρτήσεις. Κατ’ αρχάς, οι όροι ‘εθισμός’ και ‘εξάρτηση’ δεν είναι εναλλάξιμοι. Η εξάρτηση ερμηνεύει την αδήριτη, καθημερινή ανάγκη για ικανοποίηση (μέσω μιάς ουσίας ή μιας συμπεριφοράς), ενώ ο εθισμός την ανάγκη για όλο και περισσότερη ή συχνότερη χρήση για να εκλυθεί το ίδιο αποτέλεσμα (ικανοποίηση).
    Λόγω της εξειδίκευσής μου, σε διαβεβαιώ ότι ποτέ στις εξαρτήσεις το κυρίως πρόβλημα δεν είναι σωματικό (η σωματική εξάρτηση από ηρωίνη διαρκεί μόλις 5 ημέρες, μετά δεν υπάρχουν στερητικά συμπτώματα). Το πρόβλημα είναι σε όλες τις περιπτώσεις, ανεξαρτήτως ουσίας η ψυχική εξάρτηση που δεν είναι απλά εξάρτηση σε μια ουσία αλλά σε έναν τρόπο ζωής.
    Ο εξαρτημένος στα παίγνια δεν εξαθλιώνεται φυσικά όσο ο αλκοολικός αλλά η εξάρτησή του δεν είναι ‘μικρότερο’ πρόβλημα.
    Τώρα, σχετικά με την πρόταση που έκανα και εκφράζεις τις αντιρρήσεις σου. Θα μπορούσα να την αναλύσω, αλλά προτιμώ να σε παραπέμψω μέσω του think tank Demos, στους New York Times για ένα πολύ καλό άρθρο που θα σου λύσει -ελπίζω- όλες τις απορίες. Just follow the link:

    http://www.demos.co.uk/items/9412

  3. Tzogarogiatigoustaro says:

    Να παίζουμε βρε αδερφέ ενίοτε και καμιά ποκίτσα άσε που και ολίγη από γκλαμουριά δε βλάπτει – δες και το ξενοδοχείο που δίχως το καζίνο δεν θα υπήρχε. Βεβαίως υπάρχει ο προβληματισμός αλλά οι πόλεις με λίγο “αμαρτία” έχουν και μια γοητεία που λείπει εντελώς από την Κόρινθο!

  4. regina b. says:

    Σε ευχαριστώ, θα κοιτάξω το link.

    Ομολογώ όμως πως ο τρόπος που εξηγείς την εξάρτηση και τον εθισμό δε με βοήθησε ιδιαίτερα στο να καταλάβω τη
    “μη εναλλαξιμοτητά τους”.

  5. Mike says:

    Αγαπητή regina b.
    ο εξαρτημένος ενδιαφέρεται πρωτίστως να εξασφαλίσει ότι η ουσία είναι διαθέσιμη. Χωρίς αυτήν δεν μπορεί να λειτουργήσει. Είναι σαν διακόπτης on/off. Μερικές φορές αρκεί η γνώση ότι σίγουρα θα βρεί για να τον ηρεμήσει (όχι για πολύ, ε!)
    Ο εθισμένος είναι αυτός που δεν τον ‘πιάνει’ η ποσότητα της ουσίας που τον ‘έπιανε’ μέχρι χθές και έτσι αναγκάζεται να χρησιμοποιεί όλο και περισσότερη. Έχει δηλαδή να κάνει καθαρά με την ποσότητα.

    Αγαπητέ Tzogarogiatigoustaro,
    το casino δεν είναι απαραίτητο κατά τη γνώμη μου για να υπάρχει και μια ‘δόση αμαρτίας’.


Show Buttons
Hide Buttons