Είναι Πολλά τα Λεφτά…
Αναδημοσιεύω μεταφρασμένο, ένα άρθρο από τον σημερινό Economist. Το αφιερώνω σε όσους πιστεύουν ότι η κρίση μπορεί να περιοριστεί μέσα στα χρηματιστήρια και δεν αφορά τις κοινωνίες στο σύνολό τους.
“Ένα από τα πιό παράξενα παράπλευρα επεισόδια της οικονομικής κρίσης της Τετάρτης, ήταν η αποκάλυψη νέων εντάσεων στις σχέσεις μεταξύ της Βρετανίας και της Ισλανδίας. Όπως γράφουν οι Times:
Δεκάδες δημοτικά συμβούλια κινδυνεύουν να χάσουν εκατοντάδες εκατομμύρια λίρες από τα χρήματα των φορολογουμένων που ήταν κατατεθειμένα στην Ισλανδία σε τράπεζες που επλήγησαν. Δήμοι σε όλη τη χώρα μπορεί να αυξήσουν τη φορολογία και να μειώσουν τις δημοτικές υπηρεσίες καθώς οι επιπτώσεις της κατάρρευσης των ισλανδικών τραπεζών, οδηγούν τη Βρετανία στα διπλωματικά χαρακώματα.
Μια σειρά από συζητήσεις με καταστηματάρχες και ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων του Λονδίνου την Τετάρτη, αποκάλυψαν μια εντυπωσιακή εξοικείωση με την Ισλανδία. Όταν ρωτήθηκαν για την οικονομική κρίση, ο ένας στους τρεις ανθρώπους, αυθόρμητα, αναφέρθηκε στο παγωμένο νησάκι στα βόρεια. Και η Ισλανδία δεν είναι καν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Όλοι αυτοί ακούστηκαν πολύ θυμωμένοι με την επιχείρηση διάσωσης των μεγάλων καρχαριών στο City του Λονδίνου, αλλά όταν η κουβέντα ήρθε στην Ισλανδία, ξερόβηχαν με αμηχανία και φαίνονταν μάλλον δύσπιστοι ότι ένα τέτοιο μικρό μέρος θα μπορούσε να προκαλέσει τόσο μεγάλη φασαρία. Ο υπουργός Alistair Darling, καθησύχασε τουλάχιστον 300.000 μεμονωμένους επενδυτές με κεφάλαια σε ισλανδικές τράπεζες ότι η Βρετανία θα διασφαλίσει τα χρήματά τους εάν δεν το κάνει η ίδια η Ισλανδία (λέει ότι δεν θα το κάνει), αλλά δεν έδωσε την ίδια διαβεβαίωση προς την τοπική αυτοδιοίκηση.
Ήταν απερίσκεπτο για τα δημοτικά συμβούλια στην Αγγλία (κάποια από αυτά πολύ πλούσια όπως το Westminster) να καταθέσουν δημόσια χρήματα σε ισλανδικές τράπεζες; Το BBC αναφέρει ότι περίπου ένα δισεκατομμύριο λίρες που επενδύθηκαν από τουλάχιστον 20 δήμους θα μπορούσαν να εκτεθούν σε κίνδυνο. Το Υπουργείο Οικονομικών είχε προφανώς παροτρύνει τους τοπικούς παράγοντες να διασπείρουν τα χρήματά τους σε διάφορους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, ώστε να επιτύχουν καλύτερες αποδόσεις. Ωστόσο, ο κ. Darling είπε στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι οι θεσμικοί επενδυτές, συμπεριλαμβανομένων των δήμων, θα πρέπει να είναι καλύτερα ενημερωμένοι από τους ιδιώτες. Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι φορολογούμενοι θα υποστούν (ακόμα περισσότερο) το νομοσχέδιο.
Ποιος φέρει την ευθύνη για αυτό το χάος;”
Πάντως, και ο Economist φέρνει ένα μέρος της ευθύνης ως περιοδικό που όλα αυτά τα χρόνια υποστήριξε το “άνοιγμα” των αγορών και τη “φιλελευθεροποίση” της οικονομίας. Ως πολύ πρόσφατα ο Economist και τα αντίστοιχα περιοδικά και εφημερίδες χαιρέτιζαν τους ισλανδούς επιχειρηματίες ως πρωτοπόρους. Τώρα δε θα ήθελαν να μας θυμίσουν ούτε για αστείο τι έγραφαν λίγες βδομάδες πριν.
Έχεις δίκιο! Και δεν είναι μόνο ο Economist, αλλά και γνωστοί και φίλοι μας που καθημερινά υπερθεμάτιζαν για την απόλυτη αξία της αγοράς και τώρα, με εξίσου απόλυτη φυσικότητα, μετετράπησαν σε φανατικούς θιασώτες του κρατικού παρεμβατισμού.