Η συνολική Έλλειψη Υπευθυνότητας στο Σύστημα Υγείας της Ομ. Δημ. της Γερμανίας
Η κυβέρνηση συνασπισμού της Ομ.Δημ.Γερμανιας μετά από μια διαπραγμάτευση μεταξύ των κομμάτων που απαρτίζουν τον συνασπισμό SPD και CDU-CSU κατέληξαν σε μια συμφωνία η οποία κατά πολλούς αναλυτές πολύ λίγο θα συνεισφέρει στην αναδιάρθρωση του σχεδόν χρεωκοπημένου συστήματος υγείας της χώρας.
Και αυτό όπως έγραψε ο αποθανών τον περασμένο χρόνο και επί 35 χρόνια διοικητικός ΓΓ του υπουργείου υγείας Karl Jung εξ αιτίας των πολυαρίθμων συντεχνιακών ομάδων του χώρου της Υγείας των οποίων πρώτη προτεραιότητα δεν είναι η μεταρρύθμιση του συστήματος και η πιο εύρυθμη λειτουργία του αλλά η περιφρούρηση των ιδίων συμφερόντων εις βάρος εν τελεί του τελικού καταναλωτή που είναι ο πολίτης.
Έχοντας συμμετάσχει στη διαμόρφωση πάνω από 1000 νομοσχεδίων αφορώντα την Υγεία κατέληξε στο συμπέρασμα λίγο πριν τον θανάτου ότι το σύστημα των ασφαλιστικών ταμείων δεν επιθυμεί μεταρρυθμίσεις που θιγούν την θέση των ταμείων μέσα στο συνολικό σύστημα Υγείας.
Οι πολιτικοί στη Ομ Δημ Γερμανίας πέρα από τις προσωπικές η πολιτικές αντιπαραθέσεις δεν εστιάζουν στο βασικό ερώτημα, πως δηλαδή αυτή η εν τελεί γιγανταία επιχείρηση μπορεί να οργανωθεί ώστε να είναι πιο αποτελεσματική, καλύτερα διαχειρίσιμη και βασικά οικονομικότερη.
Τα οικονομικά μεγέθη μιλούν για μια επιχείρηση η οποία παράγει προϊόντα και υπηρεσίες ημερήσιου κόστους 650 εκατομμυρίων Ευρώ. Ένα Ευρώ στα δέκα παράγεται από παραγωγούς του ιατροφαρμακευτικού συμπλέγματος (γιατροί, νοσοκομεία, Φαρμακεία, και μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες) Στο οποίο σύμπλεγμα απασχολούνται 3,8 εκατομμύρια άτομα.
Και όμως αυτό το πολύπλοκο και δαιδαλώδες σύστημα είναι υπεύθυνο για την σταδιακή φθορά και απαξίωση του.
Από την αρχή της δεκαετίας του 70 οι ασφαλιστικές εισφορές εργαζομένων αλλά και εργοδοτών διπλασιάστηκαν κατά μέσο όρο με συνεπεία την αύξηση των εργοδοτικών εισφορών, που αυτό συνεπάγεται αύξηση του κόστους εργασίας αύξηση ανεργίας αριθμητική μείωση των εισφορών των εργαζομένων, αύξηση της κόστους συμμετοχής.
Αυτό το τελευταίο θα ήταν εν μέρει αποδεκτό αν διαχρονικά υπήρχε αύξηση της ποιότητας της παρεχομένης περίθαλψης.
Αλλά δυστυχώς οι διάφοροι δείκτες του προσδόκιμου ανώτατου ορίου ζωής, της παιδικής θνησιμότητας, του καρκίνου του στήθους κατατάσσουν την Γερμανία σε μια μεσαία κατηγορία μεταξύ των αναπτυγμένων βιομηχανικών χωρών.
Αναλυτικά στη χωρά υπάρχουν 117.000 ιδιώτες γιατροί με παραγωγή το 2005 21.6 δις €.
55.833 ιδιώτες οδοντίατροι με παραγωγή 7.5 δις €.
2.200 νοσοκομεία και κλινικές στις οποίες τα ταμεία κατέβαλαν το 2005 49 δις €.
21.476 φαρμακεία στα οποία τα ταμεία κατέβαλαν 23,6 δις €.
Φαρμακοβιομηχανία με ετήσια εγχώρια κατανάλωση 23,7 δις €.
Ενώ αντίθετα,
Ασφαλισμένοι 78.7 εκατομμύρια
Εισφορές δημόσια ταμεία 145.5 δις €.
Ιδιωτικά ταμεία 19.6 δις €
Οι Γερμανοί στατιστικά είναι πρωταθλητές στην κατανάλωση φαρμάκων παρόλα αυτά άμεσος δείκτης υγείας δεν απέχει πολύ από το μέσο δείκτη της ΕΕ.
Η εμπιστοσύνη των πολιτών στο σύστημα υγείας βρίσκεται στο ναδιρ και οι ασφαλισμένοι κατηγορούν το σύστημα για υπηρεσίες δυο ταχυτήτων, οι γιατροί απεργούν λόγω της μείωσης των αποδοχών τους και της αυξανομένης γραφειοκρατίας του συστήματος, και οι μάνατζερ των ασφαλιστικών ταμείων προειδοποιούν για μεγαλύτερες τρύπες στους προϋπολογισμούς τους.
Και αν και από τους οικονομολόγους η λογική του ανταγωνισμού και της απόδοσης σε ένα παραγωγικό σύστημα είναι θέσφατο, στον τομεα Υγεία αυτοί οι νόμοι έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας.
Στο ισχύον σύστημα των εγγυημένων πελατών λόγω ασφαλιστικού συστήματος δεν υπάρχουν για το προϊόν ούτε τιμές αγοράς ούτε ευελιξία.
Η απόδοση μέσα στο σύστημα δεν αμείβεται αντίθετα πολλές φορές τιμωρείται.
Αντί για προσωπική υπευθυνότητα όλων των εμπλεκομένων (παραγωγών και χρηστών) επικρατεί η αντίληψη της πλήρους ασφαλιστικής αυτοκινητιστικής κάλυψης.
Έτσι επιτρέπονται οι απάτες όσον αφορά πχ την συνταγογραφία τον αριθμό των εξετάσεων και το είδος των επεμβάσεων.
Μόνο και Μόνο ότι στο σύστημα υγείας η λέξη χρήμα πρακτικά δεν αναφέρεται πουθενά, είναι ύποπτο όσον αφορά τις προθέσεις των υπηρετών του συστήματος
Οι εκπρόσωποι των ασφαλιστικών ταμείων μιλούν για πακέτα υπηρεσιών, για συνδυασμένες αποδόσεις, οι δε γιατροί για αξιολόγηση με βάση το point System, ενιαίες κλίμακες αξιολόγησης κλπ.κλπ.
Για όλους όμως στο τέλος της τριμηνίας όπως είναι προσδιορισμένο από τον νόμο πρέπει όλα αυτά να μεταφραστούν σε χρηματικές αμοιβές.
Ο άνθρωπος ήδη από την εποχή του διαφωτισμού κέντρο του κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι, δεν λαμβάνεται υπ’οψιν στο σύστημα.
Καλά-Καλά πολλές φορές δεν πληροφορείται ποσό κόστισε στο ταμείο του η όποια θεραπεία του.
Οι μάνατζερ των ταμείων δεν μιλούν πια για ασθενείς αλλά για περιστατικά, που πρέπει να διοχετευθούν κάπου, οι δε πολιτικοί τους αξιολογούν σαν άτομα υπό κηδεμονία που χρειάζονται μια κρατική παροχή υπηρεσιών στην Υγεία.
Το αποτέλεσμα είναι μια αδιαφορία και από μεριάς των πολιτών για την οικονομική αξιολόγηση των υπηρεσιών που του παρέχονται.
Κανείς ασφαλισμένος π.χ δεν θεωρείται υπεύθυνος στα πλαίσια της κοινωνικής ευθύνης και της συλλογικότητας για το είδος ζώνης που διάγει.
Παραδείγματος χάριν μολύνεται ένα piercing; Κανένα πρόβλημα, το ταμείο πληρώνει πλήρως την θεραπεία.
Το ίδιο ένα σπάσιμο ποδιού σε κατάβαση σκι, την επέμβαση σε μεσοσπονδύλιο δίσκο από Bungee jumping την θεραπεία ενός καρκινοπαθή στον πνεύμονα ο οποίος είναι μανιώδης καπνιστής.
Υποχόνδριοι ασθενείς τρέχουν από ιατρείο σε ιατρείο μέχρις να βρουν το γιατρό να τους απαλύνει τον υποθετικό πόνο τους
Συνολικά επικρατεί συλλογική ανευθυνότητα.
Και όμως προτάσεις υπάρχουν.
Ακόμα και η συνοδός των Γερμανών επισκόπων που τόσο ενεργά αναμειγνύεται σε θέματα κοινωνικής πολιτικής διαπίστωσε ότι η αγορά και ο ανταγωνισμός δεν μπορούν και δεν πρέπει να αντικαταστήσουν την κοινωνική αλληλεγγύη αλλά ανήκουν σε κείνα τα εργαλεία που ενισχύουν την προσωπική υπευθυνότητα μέσα αυτή.
Οι προτάσεις αυτές από τους οικονομολόγους εξειδικευμένους σε προγράμματα υγείας περιλαμβάνουν σε γενικές γραμμές
1.Οι ασθενείς να επιβαρύνονται με αμοιβές επισκέψεων και να συμμετέχουν ποσοστιαία περισσότερο από σήμερα στην θεραπευτική αγωγή τους.
2.Ατυχηματα σε επικίνδυνα σπορά να καλύπτονται από ιδιωτικές ασφαλίσεις.
3.Υγηλοτερη συμμετοχή σε αυτούς που αποδεδειγμένα είτε λόγω επικίνδυνων χόμπι είτε λόγω αισθητικών επεμβάσεων αυξανουν το κίνδυνο βλάβης της υγείας τους.
4.Επιπλεον φορολόγηση στα αλκοολούχα ποτά και στα τσιγάρα και οι επιπλέον φόροι να χρηματοδοτήσουν στις αλλαγές στο σύστημα.
Παρόλα αυτά μέχρι σήμερα όλες οι προσπάθειες για αναμόρφωση του συστήματος κατέρρευσαν
Κι αυτό γιατί όλοι οι κυβερνώντες μέχρι τώρα φοβούνται να εισάγουν έστω σε συγκεκριμένους τομείς μηχανισμούς αγοράς φοβούμενοι υπερβολικά ότι το αγαθό της Υγείας θα γίνει έρμαιο των νόμων της. Έτσι προτιμούν τον μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας(πράγμα αδύνατο) το ρυθμιστικό ρολό του κράτους και των ταμείων.
Άλλοι πολιτικοί κατέρρευσαν κάτω από την πίεση των λόμπυ στο σύστημα Υγείας.
Η λίστα των αποτυχημένων καλών Ιδεών είναι μεγάλη μιας και τα λόμπυ των Ασφαλιστικών ταμείων των φαρμακοποιών και των φαρμακοβιομηχανιών έκαναν και κάνουν τα πάντα να διατηρήσουν τα προνομία τους μέσα στο σύστημα.
Και όμως προτάσεις για περισσότερο ανταγωνισμό μέσα στο σύστημα είναι εδώ και χρόνια γνωστές.
1. Πρέπει να διαλυθεί το μονοπώλιο και ολιγοπώλιο των ενώσεων γιατρών των Ασφαλιστικών ταμείων.
2. Αυτά θα πρέπει να συνάπτουν μεμονωμένα συμβόλαια και συμφωνίες με συγκεκριμένους ομάδες ιατρικών ειδικοτήτων προς όφελος των ασφαλισμένων τους.
3. Οι γιατροί πρέπει για συγκεκριμένες ασθένειες να πληρώνονται με συγκεκριμένα ποσά, και Πρέπει να δίνουν στους ασθενείς τους αναλυτικό λογαριασμό.
4. Τα ασφαλιστικά ταμεία πρέπει να διαπραγματεύονται απευθείας με τις φαρμακοβιομηχανίες τις ποσότητες και τις τιμές συγκεκριμένων σκευασμάτων.
5. Οι φαρμακοποιοί να επιτρέπεται να ιδρύουν αλυσίδες φαρμακείων.
