Για ένα διαφορετικό μοντέλο τοπικής εξουσίας
Αντιγράφω από την ιστοσελίδα του Γιώργου Παπανδρέου:
“Η άσκηση πίεσης στους πολιτικούς φορείς ώστε να εγκαταλείψουν το αποτυχημένο και αναχρονιστικό «χρίσμα» κομματικών υποψηφίων δημάρχων προκειμένου οι τοπικές κοινωνίες να πάρουν οι ίδιες στα χέρια τους την ανάδειξη στη δημοτική αρχή των καλύτερων πολιτών τους και των πιο αξιόπιστων προτάσεων βρίσκει τo δρόμο της, μέσα από μια πρωτοβουλία που διαμορφώνεται στις 5-6 Απριλίου στη Πάτρα…:
“Γνωρίζουμε ότι το εγχείρημα που ξεκινάμε δεν έχει εκ των προτέρων «εγγυημένη επιτυχία». Επιλέγουμε συνειδητά να ανιχνεύσουμε το νέο, να χτίσουμε νέες σχέσεις, να ορίσουμε νέους κανόνες συλλογικής προσπάθειας, να προβάλουμε ένα διαφορετικό μοντέλο τοπικής εξουσίας. Καλούμαστε να νοηματοδοτήσουμε εκ νέου και συλλογικά τις έννοιες γειτονιά, κοινωνικές σχέσεις, κανόνες λειτουργίας της πόλης, αλληλοσεβασμός, ευθύνη του πολίτη, δημοκρατικές διαδικασίες, συλλογικές αποφάσεις, δεσμεύσεις και υλοποίησή τους.”
Αυτός είναι το βασικό κίνητρο που εστιάζει στη δημιουργία του πανελλαδικού δικτύου Ανεξάρτητων Αυτοδιοικητικών Κινήσεων, μια ανοικτή συνεργασία και κοινή προσπάθεια προκειμένου:
• Να δυναμώσει η φωνή της Aνεξάρτητης Aυτοδιοίκησης.
• Να εμπεδωθεί στην κοινωνία η αντίληψη της συμμετοχής, της αυτενεργού και συλλογικής δράσης του δημότη-πολίτη στα δημοτικά πράγματα.
• Να γίνουν οι Ανεξάρτητες Κινήσεις υπολογίσιμη δύναμη και ισχυρός πόλος στην Αυτοδιοίκηση και να φανούν αντάξιες της αυξανόμενης εμπιστοσύνης που τους δείχνουν οι ενεργοί πολίτες σ’ όλη την Ελλάδα.”
Σημειώνουμε την ιδιαίτερη έμφαση που αποδίδεται στους νέους και στη συμμετοχή τους στα τεκταινόμενα:
“Ξεχωριστή θέση σ’ αυτή μας την πρωτοβουλία κατέχουν οι νέοι άνθρωποι που θέλουμε να συμμετέχουν ισότιμα. Πιστεύουμε πως οι ίδιοι οι νέοι πρέπει να διεκδικήσουν -αλλά και να ενθαρρυνθούν- να έλθουν στο προσκήνιο, με τη φρεσκάδα, το ανήσυχο πνεύμα, την έφεση για το νέο, την ανατρεπτική τους διάθεση. Ενδεικτικά, δεσμευόμαστε να πρωτοστατήσουμε στη θεσμοθέτηση και λειτουργία Αυτοδιοικητικών Συμβουλίων Νεολαίας δίπλα στα αντίστοιχα Συμβούλια (κοινοτικά, δημοτικά, νομαρχιακά ή περιφερειακά), με αρμοδιότητα την εισήγηση θεμάτων νεολαίας. Θέλουμε τα Συμβούλια Νεολαίας να είναι ο χώρος όπου θα χτυπά η καρδιά των νέων, το κέντρο ζύμωσης των θέσεων και ανάδειξης των προτάσεών τους, ο φορέας απ’ όπου θα ξεκινούν οι πρωτοβουλίες για τα θέματά τους. Για τη μόρφωση χωρίς φραγμούς. Για την προετοιμασία και τον σχεδιασμό του επαγγελματικού τους μέλλοντος. Για την καταπολέμηση της ανεργίας, τη δημιουργία χώρων συνάθροισης, ψυχαγωγίας, δημιουργίας, πολιτισμού και αθλητισμού.””
Όταν ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μέσω της ιστοσελίδας του, αναγνωρίζει ότι υπάρχει πίεση προς τα κόμματα και χαρακτηρίζει αποτυχημένο και αναχρονιστικό το χρίσμα, κάθε δικό μας σχόλιο περιττεύει. Η ταυτόχρονη με τη στάση αυτή, ανάδειξη μιας πρωτοβουλίας ανεξάρτητων δημοτικών σχημάτων στην οποία συμμετέχει η Κίνηση Πολιτών του δήμου μας και ο επικεφαλής της καθηγητής κύριος Κασίμης, μπορεί ίσως να σηματοδοτήσει ουσιαστικές εξελίξεις για τη στάση τουλάχιστον του ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές. Άλλωστε το διάστημα που μεσολαβεί είναι πολύ μεγάλο για την πολιτική και όσο ο δήμαρχος νιώθει την άνεση να τα βρίσκει με κάθε αντιδραστικό παράσιτο του κατεστημένου δεκαετιών στην πόλη μας, άλλο τόσο με την ίδια άνεση μπορεί και κάποιοι άλλοι να τον … αφήσουν χωρίς χρίσμα!
με αφορμή ένα σχόλιο που άφησε για το θέμα ο gassimakop στο 221, έχω να προσθέσω το εξής:
το χρίσμα η όχι από τα κόμματα δε νομίζω -προσωπικά- ότι είναι αίτημα των υποψηφίων, αλλά των δημοτών
προτιμώ να επιλέγουν, μέσα από πολιτική και πολιτικοποιημένη διαδικασία, οι δημότες τους υποψηφίους τους, παρά να υπάρχει χρίσμα
το τελευταίο δημιουργεί λάθος προσανατολισμό στον υποψήφιο, αφού νιώθει ότι πρέπει να δουλέψει -παραγοντίστικα- προς την κατεύθυνση της εκάστοτε κομματικής ιεραρχίας (και γραφειοκρατίας) για να κερδίσει εύνοια και … χρίσμα
Θα επαυξήσω στον τελευταίο παράγοντα που ανέφερες, αγαπητέ Ανδρέα. Είναι κάτι λίγες φορές διασκεδαστικό και τις περισσότερες θλιβερό να βλέπεις ανθρώπους να παίζουν τόσο καλά το ρόλο του χαμαιλέοντα προκειμένου ν’ανέβουν ένα μικρό σκαλοπατάκι στην κομματική ιεραρχία. Ακόμα και όταν δεν τίθεται θέμα χρίσματος. Βέβαια, καταλαβαίνω, είναι ένα μικρό σκαλοπάτι γι αυτούς, ένα τεράστιο βήμα για τη σάπια αυτοεκτίμησή τους, αλλά ρε γαμώτο, πώς διάολο καταφέρνουν να χρησιμοποιούν τόσο διαφορετικές και αντιφατικές μεταξύ τους δέσμες επιχειρημάτων ανάλογα με το ποιόν έχουν πλευρίσει!
Το μεγάλο δράμα είναι βέβαια αυτό του κόμματος: προωθεί ακριβώς αυτούς!
το δράμα το κόμματος είναι σε δύο επίπεδα
1. στο ενδιάμεσο obscure επίπεδο όπου δημιουργούνται οι “παρέες” που -δήθεν- θα κανουν το καλύτερο (αλλά εξυπηρετούν εαυτούς) … σε αυτές τις “παρέες” (πες τες μηχανισμούς) πρέπει να δώσουν διαπιστευτήρια οι υπο-χρίσματοι
2. στην ηγεσία, όπου έχοντας χάσει επαφή με το τι θέλουν οι πολίτες, χρειάζονται να ξέρουν ποιος θα στηριχθεί περισσότερο (ξέρεις, χρήματα, επιρροή, σχέσεις) από τις τοπικές και όχι μόνο “κόζες νόστρες” (από το ιταλικό “δική μας υπόθεση” και όχι το μαφιόζικο cosa nostra)
στη δική μας περίπτωση τώρα, είμαι αρκετά σίγουρος ότι ο ΓΑΠ -και άλλοι από άλλα κόμματα- θα προτιμήσει να γνέψει θετικά και διακριτικά προς έναν υποψήφιο που αποδεδειγμένα χαίρει εκτίμησης (και πρόθεσης ψήφισης) στην κοινότητα του, παρά κάποιον που προωθούν οι παρέες
πως να το κάνουμε, η πρώτη περίπτωση είναι no stress, ενώ η δεύτερη κοζανόστρες