All contents © Copyright 2009 MyStigma. All rights reserved.
Proudly powered by Wordpress & WPESP.
This work by Μιχάλης Κούτρας is licensed under a Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Greece License.
All contents © Copyright 2009 MyStigma. All rights reserved.
Proudly powered by Wordpress & WPESP.
This work by Μιχάλης Κούτρας is licensed under a Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Greece License.
Πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Μια παρατήρηση είναι ότι παρ’ όλο που αρκετές ερωτήσεις έχουν καταφανή τεχνική πόλωση, χροιά ή ενδιαφέρον, οι απαντήσεις είναι αμιγώς πολιτικές, τόσο, που μοιάζουν να απαντούν σε άλλες ερωτήσεις.
Στο πρώτο μέρος μου φέρνει στο μυαλό τη συζήτηση σχετικά με το FTTH (fiber to the home) στο άρθρο σου στο Οπτικές Ίνες και Οπτική Οξύτης
Μια ενδιαφέρουσα άσκηση θα ήταν να προσπαθήσει κάποιος να δει πρόσωπα και πράγματα του τόπου μας να ενδύονται τα προτεινόμενα, ώστε να γίνουν αντιληπτές οι αλλαγές που απαιτούνται για μια τέτοια πορεία, ή το που ακριβώς βρίσκεται κανείς τοποθετημένος στο πολιτικό φάσμα. Θα υπογράμμιζα και τη φράση “Θα πρέπει [το κόμμα] επιθετικά να προωθήσει αυτές τις έννοιες. Θα πρέπει επιθετικά να δημιουργήσει χώρο για αυτές τις έννοιες με το να εμποδίσει την κατάληψη των θέσεων από συγκεκριμένες ομάδες ατόμων” που έχει φυσικά μεγάλο ενδιαφέρον (μεταφράζω το aggressive επιθετικά αντί για δυναμικά). Φέρνει στο νου το θεσμό του εξοστρακισμού που ίσχυε στην αρχαία Αθήνα, και επίσης την πρόταση του Παπανδρέου να μην συμμετέχουν στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ πρώην υπουργοί και υφυπουργοί.
Νομίζω ότι η συζήτηση με ανθρώπους που έχουν αφομοιώσει εδώ και πάρα πολύ καιρό το μέσον και τις δυνατότητές του, όπως ο Michael Albert, και εστιάζουν στα πραγματικά ανθρώπινα και κοινωνικά προβλήματα χωρίς εμφανείς κομματικές περιχαρακώσεις, θα είναι πολλαπλά χρήσιμη για όλους, δείχνοντας έναν δρόμο μακριά από την παγίδα της μίμησης της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας, την meta-πολιτική συζήτηση και την τεχνο-λατρεία, προς μια ουσιαστικότερη προσέγγιση της πολιτικής: την πολιτική πράξη καθ’ αυτή.
Αναμενόμενο από μια τέτοια συνέντευξη-συζήτηση είναι φυσικά να υπάρξουν και κάποια πολιτικά συμπεράσματα, για να ολοκληρωθεί πολιτικά η προσπάθεια.
Αγαπητέ dzach,
να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Πράγματι, μπορεί οι ερωτήσεις να έχουν τεχνική χροιά, αλλά αυτό έχει μία βάση. Εξηγούμαι: o Diderot περιέγραψε πάρα πολλά χρόνια πριν τον καταναλωτισμό, ένα βασικό μοτίβο του, φέρνοντας ένα παράδειγμα: κάποιος του χάρισε μια ολοκαίνουργια φορεσιά. Αυτό τον χαροποίησε μεν αλλά όταν την έβαλε μαζί με τα άλλα ρούχα του είδε πως ήταν αναντίστοιχη. Άλλαξε λοιπόν σταδιακά την γκαρνταρόμπα του. Μετά όμως, η γκαρνταρόμπα του ήταν αναντίστοιχη με τα έπιπλά του, άρα σταδιακά τα άλλαξε κι αυτά. Μετά, τον ενοχλούσε το διαμέρισμα κοκ.
Κάποια στιγμή όμως αντιλήφθηκε ότι ενώ πολλά είχαν αλλάξει, αυτός δεν ήταν περισσότερο ευτυχής. Κατέδειξε λοιπόν ο Diderot τις διαφορές ανάμεσα στα μέσα και τον σκοπό. Η διαφορά μας είναι πως σήμερα δεν επιδιώκουμε την ‘απόκτηση’ απλά κάποιων μέσων, αλλά την υλοποίηση νέων εργαλείων, που ανήκουν σαφώς σε μιαν άλλη εποχή (μεταβιομηχανική), με σκοπό την ίδια την ενδυνάμωση της δημοκρατίας και όχι την ατομική τοιαύτη per se. Είναι καινοτόμα αυτά τα μέσα ακριβώς γιατί στόχο έχουν να καλύψουν τις αστοχίες και τα αδιέξοδα της βιομηχανικής εποχής. Είναι νομίζω επόμενο, πως για εμάς που πειραματιζόμαστε με ένα τέτοιο μέσο, έχουν οι τεχνικές λεπτομέρειες μεγάλη σημασία. Γιατί να λες, όπως ισχυρίστηκε ο Albert, ότι αποτυγχάνουν τα νέα μέσα επειδή χρησιμοποιούνται από πολίτες της προηγούμενης εποχής, είναι μεν μια πραγματικότητα, αλλά στην ουσία είναι μια μη-απάντηση. Η μόνη ουσιαστική απάντηση είναι αυτή που και εσύ, εύστοχα υπογράμμισες στο σχόλιό σου. Αλλά, αυτή είναι μια top-down διαδικασία που εμάς, ως μη βαθμοφόρους κανενός πολιτικού σχηματισμού δεν μας συγκλονίζει. Αντίθετα, μας έλκει, και άρα συμφωνούμε απόλυτα, η πολιτική στάση και πράξη ενός εκάστου, που οδηγεί όμως στη δημιουργία νέων ομάδων, νέων δικτύων, ώστε από την ατομική να αχθούμε στη συλλογική. Γι αυτό άλλωστε και σε προηγούμενο ποστ μου έγραψα σαφώς, πως μετά το συνέδριο πιστεύω πως αυτός είναι ο μόνος δρόμος για όσους νιώθουμε έτσι.
Θα ήμουν ο τελευταίος που θα έριχνε το λίθο του αναθέματος στην τεχνολογία, στο τέλος όλων των άλλων, έστω και λόγω επαγγέλματος.
Πάντως δεν μπορώ να μην παραθέσω με χιουμοριστική διάθεση μια φράση και ένα σχετικό λινκ 🙂
“SAN FRANCISCO — Engineers’ personality traits make them excellent “field operatives”–that is, on–the-ground terrorists, according to an international security expert.” EETimes
Χα! και ακόμα πιο ταιριαστό με τη συζήτηση εδώ στα σχόλια, είναι αυτό:
Engineering ‘mindset’ doesn’t include politics EETimes
Μιχάλη, πρόσεχε με ποιούς μπλέκεις 🙂