Reverse Engineering
Κάνω αυτές τις σκέψεις με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές τοπικών οργάνων στο ΠΑΣΟΚ. Είμαστε, όσοι τουλάχιστον παρακολουθούμε τα δρώμενα, θεατές, εδώ και χρόνια, πολλαπλών αλλαγών στο επίπεδο των κομματικών θεσμών (μετονομασίες οργάνων, δημιουργία νέων, κατάργηση παλιών, αλλαγές στον τρόπο σύνθεσης και εκλογής κοκ), αλλά κανείς ποτέ, παρά τα δύο συνέδρια, τις καταστατικές αλλαγές κτλ, δεν μπήκε στον κόπο να μας εξηγήσει σε απλά, σαφή και κατανοητά ελληνικά, ποιές αξιακές μεταβολές επέβαλλαν ή επιβάλλουν όλη αυτή την κινητικότητα. Αντίθετα, πολλοί, και εντελώς πρόσφατα και μέλος του νέου πολιτικού συμβουλίου, προσπάθησαν να τις δικαιολογήσουν επικαλούμενοι λειτουργικές ανεπάρκειες. Αλλά έτσι, η μόνη ανεπάρκεια που αποδεικνύεται είναι αυτών των ιδίων να κατανοήσουν τι είναι πρώτο και τι ύστερο. Τι αίτιο και τι αιτιατό. Και καταλήγουν σε αυτή την αστεία ‘ανάστροφη μηχανική’ (reverse engineering).
Φταίνε όμως οι θεσμοί του κινήματος για τις λειτουργικές ανεπάρκειες; Αν ναι, το πρόβλημα εντοπίζεται πιό ψηλά, στο αξιακό επίπεδο. Σημαίνει πως οι θεσμοί δεν εκφράζουν πια την αξιακή μας παρακαταθήκη. Αλλά τότε, ποιά είναι η νέα τοιαύτη; Αν πάλι, όχι, τότε μήπως φταίει το αξιακό σύστημα αυτών που λειτουργούν τους θεσμούς, οπότε έχουμε αναντιστοιχία ανάμεσα στις αξίες μας και αυτούς που τις εκφράζουν;
Θα μπορούσα να θέσω και άλλα ερωτήματα, αλλά δεν έχει νόημα. Η σύγχυση είναι πλήρης. Έχουμε έναν πρόεδρο που εξέφρασε κάποτε ενδιαφέρουσες θέσεις, που τώρα ξεχνά ή εγκαταλείπει. Οι οργανωτιστές του χαμηλού επιπέδου προωθούνται σε ανώτερα επίπεδα και σχεδιάζουν τη θριαμβευτική παλινόρθωση του 1982 (ως φάρσα προφανώς). Οι συνδικαλιστές φτύνουν κατάμουτρα τις αξίες της κοινωνικής αλληλεγγύης και θριαμβεύουν εκλογικά. Οι συγκεντρωσιάρχες αναγορεύονται σε ιδεολογικούς καθοδηγητές. Οι πρακτικογράφοι κάνουν brainstorming, οραματιζόμενοι τη νέα Βαστίλη.
Οι ελπίδες μας παίρνουν για άλλη μια φορά αναβολή. Μέχρι πότε;
Μέχρι τον πάτο που λέει και ο Στέφανος….εκτός αν έχουμε ηδη πιάσει πάτο, είμαστε κολλημένοι κι απλά δεν τον καταλαβαίνουμε…γιατί κι αυτό παίζει…