Των Επιστολών το Ανάγνωσμα
Οι επιστολές που εστάλησαν από τον Κώστα Σημίτη στο Γιώργο Παπανδρέου και αντιστρόφως, μονοπωλούν την επικαιρότητα. Προσπάθησα σήμερα να μιλήσω με όσο το δυνατόν περισσότερους γνωστούς και φίλους για να δω πώς τοποθετούνται και να ακούσω κρίσεις. Το αποτέλεσμα των συζητήσεων με μελαγχόλησε και συνοψίζεται στις κάτωθι διαπιστώσεις:
1) Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ είναι ακόμη βαθιά διχασμένος (σε αναλογία περίπου 2/3-1/3) και λειτουργεί ακόμη με όρους της 11ης Νοεμβρίου. Σε γενικές γραμμές όσοι στήριξαν το Γιώργο, με λίγες αλλά σημαντικές διαρροές, επικρότησαν την τωρινή του στάση και επέκριναν τον Σημίτη. Οι υπόλοιποι κράτησαν στην επιεικέστερη περίπτωση μια στάση του τύπου ‘ε, όχι τον Σημίτη’!
2) Κανείς δεν διατύπωσε, ίσως γιατί το γεγονός είναι ακόμη φρέσκο, μια κρίση που να δείχνει να ξεφεύγει από την επιφανειακή ανάλυση και να καταδύεται βαθύτερα στα σημαινόμενα.
Αυτό θα επιχειρήσω να κάνω εγώ και ας το συζητήσουμε.
Ο Σημίτης είναι ένας άνθρωπος που δεν απευθύνθηκε ποτέ στο θυμικό του έλληνα πολίτη. Είναι ένας σοβαρός, συγκροτημένος ακαδημαϊκός με γερμανική παιδεία και ισχυρή λογική. Τόσο, που είναι απορίας άξιον πώς κατάφερε να κάνει τόσο επιτυχημένη πολιτική καριέρα στη χώρα μας. Πιστεύω πως σαν χθεσινός πρωθυπουργός, έχει κατακτήσει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τη γνώμη του, ακόμα κι αν αυτή υπερβαίνει αυτήν της παράταξης. Νομίζω πως αυτό θέλησε να κάνει με την επιστολή του. Η πλάνη των περισσοτέρων -κατά τη γνώμη μου- είναι πως στέκονται στην αφορμή και όχι στην ουσία. Αφορμή πήρε ο Σημίτης από την υπόθεση της ευρωπαϊκής συνθήκης αλλά αυτό που ήθελε να πει ήταν γενικότερο. Πως δηλαδή, η παράταξη αυτή, είτε με τον Ανδρέα, είτε με τον ίδιο, στάθηκε σε ένα επίπεδο που δεν φαίνεται να το αναγνωρίζει στο σημερινό ΠΑΣΟΚ του 28-29% στις δημοσκοπήσεις.
Αν δεχθούμε πως αυτό ήταν το νόημα της επιστολής Σημίτη που με την έμμεση λογική της μπέρδεψε τον μέσο πολίτη (αν υπάρχει τέτοιο ον), τότε η απάντηση του Γιώργου Παπανδρέου απέφυγε επιμελώς να τοποθετηθεί επί της ουσίας. Μια τέτοια απάντηση θα έπρεπε να εμπεριείχε την άποψή του για το δημοσκοπικό και όχι μόνο κατάντημα του ΠΑΣΟΚ (γνωρίζετε ότι 20 και πλέον ημέρες μετά τις εσωκομματικές εκλογές δεν έχουν ακόμα ανακοινωθεί αποτελέσματα για την περιφέρεια Πελοποννήσου;). Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει ασφαλώς το δικαίωμα να απαντήσει όποτε νομίζει και όπως νομίζει, χώρια που μπορεί την απάντηση να τη δώσουν τα ίδια τα γεγονότα. Αλλά μισο-διαγράφοντας τον Κώστα Σημίτη, ίσως δίνει μια ολότελα λάθος απάντηση. Γιατί ο Σημίτης είναι καλώς ή κακώς, όπως και αν το δει κανείς, ιστορία για το ΠΑΣΟΚ, και η ιστορία δεν διαγράφεται. Αν θέλεις μπορείς να τον ακυρώσεις πολιτικά κάνοντάς τον ‘επίτιμο’, οπότε δεν έχεις χρεία σχολιασμού των τοποθετήσεών του, αλλά δεν τον διαγράφεις! Κι αυτή η διαγραφή-μαϊμού είναι ενδεικτική μεγάλου διλήματος και για άλλη μια φορά, δεν συνιστά ΚΑΘΑΡΗ ΘΕΣΗ αλλά δείχνει να είναι προϊόν συμψηφισμού.
Οτι είναι κακό για τους καρχαρίες, είναι καλό για τους κολυμβητές. Αλλά μπορεί κάποιος να μου πει ποιός είναι ο καρχαρίας και ποιός ο κολυμβητής;
Δεν ανήκω στον “κόσμο του Πασόκ” και νομίζω ότι δεν θα έπρεπε να περιοριζόμαστε στο πώς βλέπει ο “κόσμος του Πασόκ” την όποια εξέλιξη. Νομίζω ότι η αναλογία 2:1 (ως προς την αντίδραση στον “διάλογο” ΓΑΠ-Σημίτη) μπορεί να ισχύει σε όσους ακόμη δηλώνουν Πασόκ αλλά είναι δυσμενέστερη για τον Yorgo στους “μεσοχωρίτες” που ψήφισαν Σημίτη το ’96 και το ’00 και έδωσαν στην ελληνική κεντροαριστερά τις τελευταίες της εκλογικές νίκες. Ο Γιώργος θα έπρεπε τουλάχιστον να τιμήσει το περίφημο δαχτυλίδι και να αντιδράσει διαφορετικά, έστω κι αν το ύφος του Σημίτη ήταν σκοπίμως πατερναλιστικό. “Τσίμπησε” ο ΓΑΠ, μας “πάγωσε” και το Πασόκ μας φαίνεται όλο και περισσότερο βυθισμένο στην “κοσμάρα του”.
…και το δατυλίδι, και εκείνο το 15% που επέμενε να στηρίζει ΠΑΣΟΚ, ακομα και το 2003.
Και που αρκετοι απο αυτους το έκαναν επειδη ΠΙΣΤΕΥΑΝ στο Σημιτη.
….το χρειάζεται το ποσοστό αυτο, και το τσαλαπατάει η αφηνει να το τσαλαπατανε. Συνεχως.
Και το εχει χασει πλεον.
ΟΚ…δλδ τώρα που εστιάσαμε στο πρόβλημα και που ήταν ο Σημίτης….η επόμενη ημέρα θα είναι διαφορετική; Ακόμα κι αν ο Σημίτης προκάλεσε μια νέα εσωκομματική έριδα, ο ΓΑΠ τώρα έκρινε οτι θα πρέπει να τον απομονώσει απο την ΚΟ και όχι τότε που έλεγε ο Σημίτης στη Βουλή και κατεγράφετο απο τους δημοσιογράφους…οτι θα πρέπει “να τον πετάξουμε έξω”; Μιλάμε για ενότητα…Στείλε λοιπόν ένα γράμμα και πες οτι ο πρώην έχει τις απόψεις του…τι σημαίνει η απομάκρυνση; Λύνει τα εσωκομματικά ή τα εμπλουτίζει με περισσότερα…;;
Πέρα και πάνω απο το ΠΑΣΟκ η κοινωνία κρινει την αξιωματική αντιπολίτευση και τους διχασμούς αυτούς τους αναγνωρίζει περισσότερο στα μεσαία στελέχη του κι όχι στους πρώην μόνο και στους νυν….Αυτοί είναι το πρόβλημα…αυτοί όποτε θυμούνται έχουν δημοκρατικές διαδικασίες κι όποτε θυμούνται τις …προσαρμόζουν…κι εκεί είναι το πρόβλημα γιατί φαίνεται και η γυναίκα του Καίσαρα και είναι…ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ…κάποιος, λοιπόν Πρόεδρε, πρέπει να δεί τι γίνεται εκεί -όχι στο κοινοβουλευτικά μόνο – αλλά σε επίπεδο βάσης; Ποιά είναι τα στελέχη που ποδηγετούν; Ποιοί είναι αυτοί που εμποδίζουν τις νέες δυνάμεις της κοινωνίας να εισέλθουν στο χώρο σου; Ποιοί αφισσοκολούν πέρα ως πέρα το λεκανοπέδιο με πολιτικές που έχουν πλέον ξεπεραστεί; Ποιοί ‘χαρακτηρισμένοι’ και άεργοι σε ακολουθούν και τους αναθέτεις έργο και παρέμβαση ιδεολογικοπολιτικού τύπου; Ολα αυτά δεν θα τα λύσουν οι επιστολές και οι ερμηνείες και τα σενάρια και οι αποπομπές…θα τα λύσει μια καθαρή -ξεκάθαρη θέση και πολιτική κατ’ αρχήν εντός…αν θέλουμε να μας πιστέψουν οι ΕΚΤΟΣ…αλλι΄΄ως σε 2-3 μήνες πάλι θα έχουμε επεισόδια σ’ ενα έργο που παίζεται σε επανάληψη…”Δυο ξένοι” “Τρείς ξένοι”…πάντως τη λέξη ξένοι θα την έχουν τα επεισόδια….και θα πουλάνε σε τηλεθέαση αλλά μόνο για τα νούμερα των καναλιών…στα άλλα ο αντίχειρας θα είναι συνέχεια προς τα κάτω…
Το περιχόμενο της διαφωνίας Παπανδρέου-Σημίτη, (ευρωδημοψήφισμα ή όχι) δεν είναι κατά τη γνώμη μου αμελητέο κι ας πέρασε στα ψιλά.
Σας θυμίζω τον ευρωσκεπτικισμό της δεξιάς περί το 2004 και τις αυξημένες προσδοκίες του Καραμανλή (και Ντόρας) από την εύνοια του Μπους.
Σήμερα ο παραδοσιακός φιλοευρωπαϊκός προσανατολισμός της Ελληνικής κεντροαριστεράς φαίνεται να δοκιμάζεται ενώ αντίθετα η δεξιά προσδένεται σταθερά στην Ευρωπαϊκή οικογένεια για πρώτη φορά στην ιστορία της μετά φυσικά τον Καραμανλή τον πρεσβύτερο. Όλα αυτά βέβαια δεν είναι ανεξάρτητα από την επικράτηση της κεντροδεξιάς στην Ευρώπη και την ‘αναμονή’ Ομπάμα στην Αμερική. Παρόλ’ αυτά και ανεξάρτητα από την έκάστοτε χρονική συγκυρία, νομίζω ότι η συνεπής υποστήριξη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Ελλάδας είναι προς το συμφέρον της χώρας μας
@ cumulus,
δεν ξέρω, εσύ τι λές;
@ Yank_o, elate
συμφωνώ και επαυξάνω
@ tractatus
πραγματικά, είμαι συγκλονισμένος και άφωνος από την ηθική και τις αξίες που αντιπροσωπεύουν οι αφισοκολλήσεις που αναφέρεις, η εκτεταμένη νοθεία, ο διορισμός γραμματέων τομέων που απέτυχαν οικτρά να εκλεγούν στο εθνικό συμβούλιο και τόσες άλλες … δημοκρατικές πρακτικές.
@ degreece,
φυσικά και είναι έτσι όπως το λες, μόνο που εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να ερμηνεύσω την κίνηση Σημίτη μόνο με όρους ευρωσυνθήκης, εξ’ού και η σχετική μου τοποθέτηση.
Προς τον φίλο Ανδρέα Τ. που τοποθετήθηκε με σχετικό ποστ (το θράσος της γνώμης) στο ιστολόγιο papanotas.wordpress.com
Φτιάξε ένα γράφημα με τις τιμές όλων των δημοσκοπήσεων για το πασοκ τα τελευταία τέσσερα χρόνια και θα έχεις την απάντησή μου (και όχι μόνο για τα αστεία περί ανάκαμψης).