Trademark
Το σήμα κατατεθέν (trademark) είναι ένα μοναδικό σήμα το οποίο χρησιμοποιείται για να ταυτοποιήσει κατά τρόπο αποκλειστικό ένα συγκεκριμένο οργανισμό (συνήθως εμπορικό) και να τον διακρίνει από άλλους, παρόμοιους ή ανάλογους. Το σήμα αυτό είναι περιουσία του οργανισμού που το κατέχει, συχνά ιδιαζόντως μεγάλης αξίας. Η κατάχρηση ή καταπάτηση ενός τέτοιου σήματος είναι –θα έλεγε κανείς- ‘αιτία πολέμου’ για τον ιδιοκτήτη του.
Αλλά τι σχέση έχουν αυτά με την Κόρινθο; Έχουν, γιατί το μαγικό άγγιγμα της ιστορίας μας κατέστησε –έστω και αν δεν το επιθυμούμε- κληρονόμους ενός σήματος μοναδικά συνδεδεμένου με τη λέξη ‘Κόρινθος’: του κορινθιακού κιονόκρανου, του σημαντικότερου αρχιτεκτονικά στοιχείου του κορινθιακού ρυθμού.
Το κορινθιακό κιονόκρανο, κορυφαίο από άποψη αισθητικής και λειτουργικότητας λατρεύτηκε από τους αρχιτέκτονες όλου του κόσμου, διδάσκεται σε όλες τις αρχιτεκτονικές σχολές του κόσμου και κατάφερε κάτι σχεδόν μοναδικό: δεν κατέκτησε μόνο τον ιστορικό χρόνο θριαμβεύοντας επί δύο και πλέον χιλιετίες, αλλά κατέκτησε και τον γεωγραφικό χώρο με παραδείγματά του να στέκουν περήφανα σε όλη τη γη. Αυτή η διασπορά στο χώρο και το χρόνο οφείλεται κατά τη γνώμη μου σε ένα του χαρακτηριστικό που το διακρίνει από τα άλλα κιονόκρανα: ότι επιτρέπει τις διαφορετικές εκδοχές στη σχεδίασή του και άρα δεν είναι δεδομένο, μονολιθικό. Δείτε πόσο διαφορετικά εμφανίζονται τα φύλλα της ακάνθου σ’αυτά τα κιονόκρανα:
Από αριστερά προς τα δεξιά και από επάνω προς τα κάτω: 1) Maison Carree, Nimes, Γαλλία, 16πΧ, 2) Καρχηδόνα, Τυνησία, 3ος αιώνας μΧ, 3) Πάνθεον, Ρώμη, 121 μΧ, 4) Μνημείο James Mc Nulty, Buffalo, ΗΠΑ, 5) St Andrew, Steyning, West Sussex, Αγγλία, 12ος αιώνας μΧ, 6) κτίριο Ανωτάτου Δικαστηρίου, Ουάσιγκτον, ΗΠΑ.
Μαρμάρινο στην κλασική του εκδοχή (Θησαυροφυλάκιο, Πέτρα, Ιορδανία),
αλλά και από τούβλα όταν το μάρμαρο ήταν πολύ ακριβό (αμφιθέατρο Castrense, Ρώμη),
ή ξύλινο όταν είχε μόνο διακοσμητικό ρόλο (κτίριο General Electric, ΗΠΑ), το κορινθιακό κιονόκρανο είναι παντού. Εκτός από την Κόρινθο, όπου αν εξαιρέσει κανείς το κτίριο της Εθνικής τράπεζας που διασώζει την τιμή του δήμου, δεν υπάρχει πουθενά. Βεβαίως είναι τόσο εκθαμβωτική η αρχιτεκτονική του δημαρχιακού μας μεγάρου, που τι να τα κάνουμε τα κιονόκρανα;
Κι όμως, θα μπορούσαμε να κάνουμε έναν διαρκή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό με θέμα το κορινθιακό κιονόκρανο και μετά να φτιάξουμε ένα διαδικτυακό μουσείο που να φιλοξενεί αυτά τα σχέδια, μαζί με κείμενα και φωτογραφίες από ιστορικά του παραδείγματα από όλα τα σημεία της γης. Μπορούμε έστω και καθυστερημένα να διεκδικήσουμε την πατρότητα αυτού του σήματος (βρήκα φωτογραφίες κορινθιακών κιονόκρανων στην ιστοσελίδα ενός αμερικανικού επαρχιακού τηλεοπτικού σταθμού! αλλά όχι σε κορινθιακή ιστοσελίδα, χμμμμ εκτός από αυτήν που είστε τώρα) και να την εκμεταλλευτούμε μορφωτικά και τουριστικά.
Εσύ καλά τα λές φίλε μου, αλλά εδώ μιλάμε για μιά πόλη που δεν έχει πού να θάψει τους νεκρούς της. Δεν ξέρω αν το γνωρίζεις το θέμα, αλλά είναι αλήθεια και εν πάσει περιπτώσει πρέπει να υπάρχουν και κάποιες προτεραιότητες. Πιστεύω ότι υπάρχουν πολύ πιό σοβαρά θέματα για την πόλη από το διαδικτυακό όπως τι λές, μουσείο.
Αγαπητέ cumulus,
σ’ευχαριστώ πολύ για την επισήμανσή σου. Βεβαίως θα συμφωνήσω μαζί σου ότι σε μιά πόλη υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν προτεραιότητες. Πιστεύω επίσης πως η διαμόρφωση αυτής της λίστας προτεραιοτήτων είναι θέμα διαβούλευσης των πολιτών και όχι απλά γνώμη του δημάρχου.
Όσον αφορά τον κορεσμό του νεκροταφείου, βεβαίως είμαι ενήμερος (ξέρεις, τελικά όλοι ξέρουν σχεδόν όλα τα προβλήματα της πόλης, πολλοί είναι αυτοί που έχουν εξαιρετικές ιδέες, αλλά κανείς δεν ακούει. Λες και οι δημοτικοί μας άρχοντες να ζούν σε άλλο πλανήτη), αλλά περισσότερα γι αυτό σε μελλοντικό άρθρο.
Επιτέλους ένα άρθρο για το κορινθιακό κιονόκρανο. Οχι μόνο διαδικτυακό μουσείο χρειάζεται αλλά ίσως και κεντρικό μουσείο στην πόλη κατά τα πρότυπα του Μουσείου της Ελιάς στην Σπάρτη. Δεν είναι προτεραιότητα ο τουρισμός?! Δεν είναι προτεραιότητα η ανάδειξη της ιστορικής μας κληρονομιάς με σύχρονους όρους? Sorry αλλά εύχομαι κάποτε να γίνει προτεραιότητα αλλιώς χάνουμε την μπάλα, το τρένο και όλα τα μεταφορικά μέσα!
Υ.Γ. Στο http://www.propak.gr το κιονόκρανο δεσπόζει από τα τέλη του 2000 …
hristos,
εγώ συμφωνώ μαζί σου, αλλά το θέμα δεν είναι αν συμφωνούμε 5 ή 50 άνθρωποι πάνω σ’ένα θέμα, αλλά πώς διαμορφώνονται οι προτεραιότητες σε έναν δήμο. Με ποιές διαδικασίες, με πόση διαβούλευση. Το δημαρχοκεντρικό σύστημα που μας διοικεί, δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στους σύγχρονους όρους του παιχνιδιού.
Καταλααίνω τον προβληματισμο για τις προτεραιότητες των προβλημάτων στην πόλη αλλά ταυτόχρονα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ανάμεσα στα τόσα ζητήματα που ανακύπτουν καθημερινά στη πόλη δεν περιμένουμε να λυθεί κάποιο για να πάμε στο επόμενο. Δεν περιμένουμε να λυθεί το πρόβλημα του νεκροταφείου, εν προκειμένω, και μετά να πάμε στο επόμενο, διαδικτυακό μουσείο ή ότι άλλο είναι αυτό. Ο δήμος πρέπει να έχει διαφορετικούς ανθρώπους για κάθε δουλεία (δεν θέλω να πω επιτροπές διότι η εμπειρία μου συμφωνεί με μια ρήση που όλοι ξέρουμε “αν ένα θέμα δεν θες να προχωρήσει κάνε μια επιτροπή”. Ανθρώπους που ενδιαφέρονται γιά τον συγκεκριμένο τομέα. Η σειριακή αντιμετώπιση των προβλημάτων σε έναν δήμο ή σε έναν οργανισμό γενικότερα φανερώνει ότι ένας άνθρωπος κάθε φορά πρέπει να επιληφθεί όλων των προβλημάτων, πράγμα που δεν είναι λογικό και πολύ περισσότερο αποτελεσματικό σε μια δημοτική αρχή. Ολοκληρώνοντας αυτή την παρέμβαση θα ήθελα να επισημάνω ότι οι νεκροί μας και η ιστορία μας είναι σημαντικοί και δεν πρέπει να τους ξεχνάμε αλλά να τους αποδίδουμε την τιμή που τους πρέπει για ότι έχουν κάνει για μας αλλά αυτό που πρέπει πάντα να είναι οδηγός είναι το μέλλον.
Αγαπητέ eberd,
έχεις δίκιο στα περί σεβασμού των νεκρών αλλά αν κατάλαβα καλά, ο cumulus θέτει το θέμα του τι τους κάνουμε και όχι αν τους τιμούμε. Βεβαίως η ταφή είναι απόδοση τιμής -μεταξύ άλλων- αλλά είναι και πρακτικό, υγειονομικό ζήτημα. Το να εκλιπαρούν συγγενείς νεκρών τον τάδε αντιδήμαρχο για ένα μικρό κομάτι, άλλοτε διαδρόμου, στο νεκροταφείο της πόλης για να μην αναγκαστούνε πχ να πάνε στην Ξυλοκέριζα, είναι σαφώς και θέμα αξιοπρέπειας των ζώντων.
(Παρεπιπτόντως, κάθε σχόλιο σ’ αυτό το blog το νιώθω σα μιά ζεστή καλημέρα. Ευχαριστώ θερμά όλους εσάς που δε ντρέπεστε να λέτε τη γνώμη σας)
Ψάχνω ματαίως να βρω ένα πραγματικό φυτό άκανθου στην Κορινθία και δεν υπάρχει!! Το έχει δει κανείς??
Δεν θα έπρεπε να είναι στον αρχ. χώρο??
Το βρήκα στην αρχαία αγορά της Αθήνας μόνο.
Αγαπητέ spirit,
θέτεις – έστω και έμμεσα – ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα. Αυτό της διαμόρφωσης της χλωρίδας μιάς πόλης. Πέρα λοιπόν απο την ιστορική σημασία που μπορεί να έχει ένα συγκεκριμένο φυτό, η χλωρίδα της πόλης όπως αυτή εκφράζεται πρωτίστως στους ανοιχτούς χώρους και τους κήπους, είναι ενδεικτική της ποιότητας ζωής στην πόλη. Ας μη ξεχνάμε ότι οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας, ένα από τα 7 θαύματα της αρχαιότητας, ήταν εκείνοι που σηματοδοτούσαν την ακμή, τον πολιτισμό και τον πλούτο της. Να λοιπόν θέμα για ένα επόμενο άρθρο. Ευχαριστώ!
Καλημέρα σας. Είμαι μια Κορίνθια που μένει τα τελευταία 5 χρόνια στην Κύπρο και κατά τύχη μπήκα στο site, διότι τις προάλλες κάποιος Κύπριος “γνώστης” και που “το έχει ψάξει το θέμα”, όπως είπε, μου ανέφερε ότι το Κορινθιακό κιονόκρανο δεν είναι Κορινθιακό, αλλά το έφτιαξε ένας αρχιτέκτονας (δε θυμόταν από πού), ο οποίος είδε τον άκανθο που φύτρωσε στη γλάστρα που ήταν τοποθετημένη στον τάφο μιας μικρής, που λεγόταν Κορινθία και ήταν από την Κόρινθο και απ’ αυτό εμπνεύστηκε και το έκανε και έδωσε το όνομα Κορινθιακό. Δε με έπεισε για να είμαι ειλικρινής, αλλά θα ήθελα και την άποψή σας, αν γνωρίζετε, διότι πρώτη φορά άκουγα κάτι τέτοιο.Ευχαριστώ. Λίτσα.
Αγαπητή Λίτσα,
σε γενικές γραμμές έχει δίκιο ο γνωστός σου, αλλά μου φαίνεται έχει προσθέσει και λίγη σάλτσα. Ο γλύπτης και αρχιτέκτονας Καλλίμαχος, μαθητής του Πολύκλειτου, εμπνεύστηκε από ένα καλάθι πάνω στον τάφο μιάς μικρής κοπέλας. Το καλάθι σκέπαζε μιά μαρμάρινη πλάκα και γύρω του είχε φυτρώσει άκανθος. Ετσι τουλάχιστον αναφέρει ο Βιτρούβιος. Το όνομα της κοπέλας δεν αναφέρεται, απλά το συμβάν συνέβη στην Κόρινθο για τον πολύ απλό λόγο ότι εκεί εργαζόταν ο Καλλίμαχος. Ο οποίος βεβαίως ΗΤΑΝ Κορίνθιος. Αφού λοιπόν ο αρχιτέκτων ήταν κορίνθιος και εμπνεύστηκε δουλεύοντας στην Κόρινθο, καμία έκπληξη που το κιονόκρανο (όπως και ο ρυθμός συνολικά) ονομάστηκε κορινθιακό.
Το απόσπασμα από το έργο του Βιτρούβιου είναι στα αγγλικά ως εξής:
It is related that the original discovery of this form of capital was as follows. A freeborn maiden of Corinth, just of marriageable age, was attacked by an illness and passed away. After her burial, her nurse, collecting a few little things which used to give the girl pleasure while she was alive, put them in a basket, carried it to the tomb, and laid it on top thereof, covering it with a roof-tile so that the things might last longer in the open air. This basket happened to be placed just above the root of an acanthus. The acanthus root, pressed down meanwhile though it was by the weight, when springtime came round put forth leaves and stalks in the middle, and the stalks, growing up along the sides of the basket, and pressed out by the corners of the tile through the compulsion of its weight, were forced to bend into volutes at the outer edges.
Just then Callimachus, whom the Athenians called katatêxitechnos for the refinement and delicacy of his artistic work, passed by this tomb and observed the basket with the tender young leaves growing round it. Delighted with the novel style and form, he built some columns after that pattern for the Corinthians, determined their symmetrical proportions, and established from that time forth the rules to be followed in finished works of the Corinthian order.
φυτα του συγκεκριμενου φυτου του ακανθου υπαρχουν σε πολλα μερη,,η ιστορια του Βιτρουβιου με τον Καλλιμαχο ειναι η αυτη!!