Στάση και Στάθμευση
Δεν είμαι νομικός αλλά έχω διαβάσει ένα-δύο νομικά βιβλία από ενδιαφέρον. Σ’ ένα από αυτά, την ‘Επιστήμη του Δικαίου’, ο καθηγητής Αραβαντινός λέει –αν θυμάμαι καλά- πως ‘το ιδανικό θεμέλιο του ισχύοντος δικαίου ερείδεται στη δυνατότητα καταναγκασμού’. Αυτό σημαίνει ουσιαστικά πως δεν μπορείς να επιβάλλεις το σεβασμό στους νόμους αν δεν έχεις εξασφαλίσει ένα τρόπο να τιμωρείς, να εξαναγκάζεις σε τιμωρία τους παραβάτες.
Περιδιαβαίνοντας την πόλη, έρχεται κανείς αντιμέτωπος με αμέτρητες παραβάσεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, κυρίως στο θέμα της στάσης και στάθμευσης. Τα παραδείγματα είναι πολλά και προκλητικά. Θα αναφέρω μόνο ένα γιατί είναι παγκοίνως γνωστά: στην οδό Δαμασκηνού τα σήματα (αυτά τα κίτρινα-άσπρα ρομβικά σήματα) μας ενημερώνουν πως πρόκειται για δρόμο προτεραιότητας, στον οποίο απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση.
Περιδιαβαίνοντας την πόλη, έρχεται κανείς αντιμέτωπος με αμέτρητες παραβάσεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, κυρίως στο θέμα της στάσης και στάθμευσης. Τα παραδείγματα είναι πολλά και προκλητικά. Θα αναφέρω μόνο ένα γιατί είναι παγκοίνως γνωστά: στην οδό Δαμασκηνού τα σήματα (αυτά τα κίτρινα-άσπρα ρομβικά σήματα) μας ενημερώνουν πως πρόκειται για δρόμο προτεραιότητας, στον οποίο απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση.
Είναι κατά τη γνώμη μου θλιβερό το θέαμα των αστυνομικών που είτε πεζοί είτε με τα περιπολικά, κάνουν τα στραβά μάτια σε τόσο εξόφθαλμες παραβάσεις. Άραγε, πώς μπορούν να πείσουν τον πιτσιρικά που οδηγεί ένα παπάκι χωρίς πινακίδες, ότι δεν λειτουργούν με δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Γνωρίζω τα αντεπιχειρήματα. Λένε, καλά η αστυνομία σου φταίει; Αφού ο δήμος δεν φρόντισε να δημιουργήσει θέσεις στάθμευσης, αφού κάθε σπίτι έχει τρία αυτοκίνητα, αφού όλοι παίρνουν τα αυτοκίνητά τους για διαδρομές λίγων εκατοντάδων μέτρων κτλ. Μερικοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι είναι ο δήμος που ζητά από την τροχαία να μην εκτελεί τα καθήκοντά της για λόγους προφανώς άκρατου λαϊκισμού. Λοιπόν εμένα μου φταίει ΚΑΙ η αστυνομία. Γιατί η δουλειά της δεν είναι να κάνει πολιτική. Άλλοι είναι εντεταλμένοι γι αυτό. Και δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια μόνο πολιτική κάνει. Ας μη μας παραθέσουν στατιστικά στοιχεία για τις τροχαίες παραβάσεις που κατέγραψαν. Ζούμε σε μιά πραγματικότητα που δεν μπορεί να αλλοιωθεί από στατιστικές. Αν πάλι κάποιος πολίτης ζητήσει για κάποιο λόγο τη συνδρομή της τροχαίας, η απάντηση είναι δεδομένη: «δεν έχουμε αυτή τη στιγμή διαθέσιμα περιπολικά».
Από την άλλη μεριά, ο δήμος έχει καθιερώσει στο κέντρο της πόλης ένα σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης, όπου δεν αντιλαμβάνομαι να κάνει εκπτώσεις στην απονομή των κλήσεων. Το αντίθετο μάλιστα. Πολλοί λοιπόν επιλέγουν να σταθμεύσουν επί των πεζοδρομίων ή εντός των διασταυρώσεων γιατί έτσι αποφεύγουν τη δημοτική κλήση ενώ γνωρίζουν ότι δεν θα υποστούν ούτε την αστυνομική. Αλλά ένα σύστημα δημοτικής στάθμευσης μόνο ως εποικοδόμημα επί του γενικότερου συστήματος στάθμευσης μπορεί να νοηθεί. Όταν όμως αυτό, το υπέρτερο, έχει καταρρεύσει προ πολλού, πώς μπορείς άραγε να πείσεις τους πολίτες ότι θα πρέπει να σέβονται το δημοτικό;
Εν τέλει, μέσα σε όλα αυτά, ξεπροβάλει και η μορφή του δημάρχου ως μείζον και ατράνταχτο υπόδειγμα αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Ο πρώτος πολίτης αυτής της πόλης, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του κάθε έννοια νομιμότητας και ορθής πολιτικά συμπεριφοράς, παρκάρει τη Mercedes του κατά προτεραιότητα επί των πεζοδρομίων. Εγώ προσωπικά, το αυτοκίνητο αυτό το έχω δεί νόμιμα παρκαρισμένο μία και μοναδική φορά, επί της Περιάνδρου και το θυμάμαι ακόμα γιατί κοίταξα γύρω μου μήπως τον δω για να τον συγχαρώ. Αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς από τον άνθρωπο που προφανώς έβαλε συνεργείο του δήμου να φτιάξει ράμπα στο πεζοδρόμιο μπροστά από το σπίτι του, για να μπορεί ευκολότερα να παρκάρει το ‘Μερσεντέ’ και με τους τέσσερεις τροχούς του επί του πεζοδρομίου; Σημειωτέον ότι η ράμπα δεν οδηγεί σε χώρο στάθμευσης, απλά διευκολύνει την ανάβαση στο πεζοδρόμιο.
Γνωρίζω τα αντεπιχειρήματα. Λένε, καλά η αστυνομία σου φταίει; Αφού ο δήμος δεν φρόντισε να δημιουργήσει θέσεις στάθμευσης, αφού κάθε σπίτι έχει τρία αυτοκίνητα, αφού όλοι παίρνουν τα αυτοκίνητά τους για διαδρομές λίγων εκατοντάδων μέτρων κτλ. Μερικοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι είναι ο δήμος που ζητά από την τροχαία να μην εκτελεί τα καθήκοντά της για λόγους προφανώς άκρατου λαϊκισμού. Λοιπόν εμένα μου φταίει ΚΑΙ η αστυνομία. Γιατί η δουλειά της δεν είναι να κάνει πολιτική. Άλλοι είναι εντεταλμένοι γι αυτό. Και δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια μόνο πολιτική κάνει. Ας μη μας παραθέσουν στατιστικά στοιχεία για τις τροχαίες παραβάσεις που κατέγραψαν. Ζούμε σε μιά πραγματικότητα που δεν μπορεί να αλλοιωθεί από στατιστικές. Αν πάλι κάποιος πολίτης ζητήσει για κάποιο λόγο τη συνδρομή της τροχαίας, η απάντηση είναι δεδομένη: «δεν έχουμε αυτή τη στιγμή διαθέσιμα περιπολικά».
Από την άλλη μεριά, ο δήμος έχει καθιερώσει στο κέντρο της πόλης ένα σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης, όπου δεν αντιλαμβάνομαι να κάνει εκπτώσεις στην απονομή των κλήσεων. Το αντίθετο μάλιστα. Πολλοί λοιπόν επιλέγουν να σταθμεύσουν επί των πεζοδρομίων ή εντός των διασταυρώσεων γιατί έτσι αποφεύγουν τη δημοτική κλήση ενώ γνωρίζουν ότι δεν θα υποστούν ούτε την αστυνομική. Αλλά ένα σύστημα δημοτικής στάθμευσης μόνο ως εποικοδόμημα επί του γενικότερου συστήματος στάθμευσης μπορεί να νοηθεί. Όταν όμως αυτό, το υπέρτερο, έχει καταρρεύσει προ πολλού, πώς μπορείς άραγε να πείσεις τους πολίτες ότι θα πρέπει να σέβονται το δημοτικό;
Εν τέλει, μέσα σε όλα αυτά, ξεπροβάλει και η μορφή του δημάρχου ως μείζον και ατράνταχτο υπόδειγμα αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Ο πρώτος πολίτης αυτής της πόλης, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του κάθε έννοια νομιμότητας και ορθής πολιτικά συμπεριφοράς, παρκάρει τη Mercedes του κατά προτεραιότητα επί των πεζοδρομίων. Εγώ προσωπικά, το αυτοκίνητο αυτό το έχω δεί νόμιμα παρκαρισμένο μία και μοναδική φορά, επί της Περιάνδρου και το θυμάμαι ακόμα γιατί κοίταξα γύρω μου μήπως τον δω για να τον συγχαρώ. Αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς από τον άνθρωπο που προφανώς έβαλε συνεργείο του δήμου να φτιάξει ράμπα στο πεζοδρόμιο μπροστά από το σπίτι του, για να μπορεί ευκολότερα να παρκάρει το ‘Μερσεντέ’ και με τους τέσσερεις τροχούς του επί του πεζοδρομίου; Σημειωτέον ότι η ράμπα δεν οδηγεί σε χώρο στάθμευσης, απλά διευκολύνει την ανάβαση στο πεζοδρόμιο.
(Κουίζ: σε ποιον ανήκει το peugeot;)
Μπορεί ο δήμαρχος να κουράστηκε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά τελικά τα κατάφερε. Η πόλη έγινε κατ’ εικόνα και ομοίωσή του, (τουλάχιστον στο θέμα της στάθμευσης). Δεν αμφιβάλλω ότι σε μερικούς αρέσει αυτή η εικόνα. Το σέβομαι. Γνωρίζω επίσης πολλούς που αμφιβάλλουν για το αν αυτός ή εκείνος ο υποψήφιος δήμαρχος μπορεί να βελτιώσει τα πράγματα. Κι αυτό το σέβομαι. Αλλά δεν θα πάψω να νοιάζομαι για την πόλη μου.
Φίλε Μιχάλη καλά τα λες εσύ αλλά ποιός μας ακούει από την μία οι πρώτοι άνθρωποι της πόλης είναι παράνομοι από την άλλοι η νοοτροπία των πολιτών να κάνουν ότι τους έρχεται. Να πω ένα απλό παράδειγμα πρωσοπικά εμένα με έχουν κλείσει παράνομα 3 φορές και περιμένω μία ώρα να έρθουν και όταν παίρνω την τροχαία μου απαντάει ότι είμαστε απασχολημένοι αλλά άμα πάρει ο νομάρχης σε 5 λεπτά είναι εκεί που τους ζήτησε. Το άλλο που εμένα προσωπικά με κάνει και εξοργίζομαι οι ίδιοι οι αστυνομικοί αυτούς ποιός τους ελέγχει ? Εγω ξέρω προσωπικά 2 που δεν έχουν πινακίδες επίτηδες για να μην τους πιάνουν τα ρανταρ και για να μην τους γράφει η δημοτική αστυνομία όταν παρκάρουν παράνομα στην πόλη μας. Αν τους σταματήσουν στον δρόνο απλά λένε ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ και όλα τελειώσανε . Οπότε ε΄δω καταλαβένουμε ότι και οι άνθρωποι του νόμου είναι παράνομοι καιρός λοιπόν να αλλάξουμε και να μπορέσουμε όλοι μας να ζήσουμε και ένα καλύτερο αύριο
Εγώ θα ήθελα να αναφερθώ στις ειδικές ράμπες που δημιουργήθηκαν στους δρόμους της Κορίνθου, για τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Έπρεπε να φτάσουμε στο 2006 για να αντιληφθούν κάποιοι ότι οι πόλεις δεν κατοικούνται μόνο από αρτιμελείς ανθρώπους και ότι τα άτομα με κινητικά προβλήματα έχουν και αυτά δικαιώματα. Φτιάχθηκαν λοιπόν αυτές οι ειδικές ράμπες με μια αξιοσημείωτη , κατά τη γνώμη μου, προχειρότητα που κάποιες φορές καταλήγουν να είναι και επικίνδυνες. Τέλος πάντων, φτιάχθηκαν.
Και αφού λοιπόν κάναμε σήμερα κάτι που έπρεπε να είχαμε κάνει χρόνια πριν , τώρα πρέπει να μάθουμε εμείς οι κάτοικοι αυτής της πόλης και να το σεβόμαστε.
Αναρωτιέμαι πόσος καιρός πρέπει να περάσει για να καταλάβουν οι οδηγοί ποια είναι η χρησιμότητα αυτών των ειδικών ραμπών και να πάψουν να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους μπροστά.
Επιτέλους ας κάνουμε μια προσπάθεια να δείξουμε ότι ήμαστε πολιτισμένοι . Τόσο δύσκολο είναι;
Ποιός από εμάς δεν έχει σταθμεύσει παράνομα στην πόλη? Πόσες κλίσεις και πόσα εξελιγμένα συστήματα στάθμευσης χρειάζονται για να μην γεμίζει η Δαμασκηνού και η Κολιάτσου σε ώρες μάλιστα αιχμής? Ο πολίτης έχει ευθύνη αλλά πολύ φοβάμαι ότι οι Δημοτικές αρχές είναι η κατ’ εικόνα και ομοίωσή των πολιτών που τις ψηφίζουν.
Φαίνεται ότι στη χώρα αυτή πρώτα πρέπει να έρχεται η επιβολή, τι να πείς …
Δε νομίζω ότι είναι ζήτημα επιβολής. Επαναλαμβάνω ότι αν δεν υπάρχει ένας τρόπος να τιμωρούνται οι παραβάτες, τότε καταρρέουν τα θεμέλια του νομικού μας συστήματος. Η επιλεκτική τιμωρία αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει σε αμφισβήτηση της αστυνομίας από τους πολίτες και νομίζω ότι αυτό έχει ήδη γίνει. Το θέμα όμως είναι οι αιρετοί μας άρχοντες να εκπέμπουν άλλου επιπέδου συμπεριφορά και να ωθούν με το παράδειγμά τους την κοινωνία προς την πρόοδο και όχι την οπισθοδρόμηση.
Εμενα ο δημαρχος με κανει να θελω να του πεταξω στα μουτρα ολες τις κλισεις που εχω φαει για παρκιγκ στο κεντρο. Δε θα πληρωσω καμια κιαμα γινει τιποτα θα παω στην αστυνομια και θα ζητησω να παρουν το αυτοκινιτο του με γερανο
Βρε φίλε, αυτό το ‘katse kala’ πού αναφέρεται; σε μένα; στο δήμαρχο; λίγο απειλητικό ακούγεται.
Όσον αφορά τις δημοτικές κλήσεις, κι εγώ μαζί σου, αλλά αν δεν το κάνουμε πολλοί μαζί, δεν έχει νόημα.
Τι να πω βρε παιδιά;
Από πού να το πιάσεις και από πού να το αφήσεις αυτό το μέγα θέμα! Σίγουρα ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Αυτό το λέω γιατί ο καθένα από εμάς αν είναι τυπικός, δεν πρόκειται να αλλάξει την εικόνα της πόλης, αφού ένα μεγάλο ποσοστό συμπολιτών μας με την συμπεριφορά του θα δώσει και θα δίνει αυτή την γενικότερα αρνητική εικόνα. Όμως, πώς μπορεί κάποιος να κρίνει εάν πρώτα δεν κρίνει τον εαυτό του; Θέλω να πιστεύω ότι όσοι από εμάς παραθέτουμε την άποψή μας επί του θέματος και κατά κάποιο τρόπο καταδικάζουμε μια συμπεριφορά, δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι που παρανομούμε πρώτοι. Σίγουρα, ο δήμαρχος δεν είναι και το καλύτερο παράδειγμα προς μίμηση!!! Χωρίς να θέλω να κάνω αντιπολίτευση, οι δημοτικές εκλογές είναι κοντά. Τα προβλήματα στάσης και στάθμευσης, σηματοδότησης (πινακίδες) και φωτεινής σηματοδότησης (ανύπαρκτη), κυκλοφοριακής συμφόρησης και κυκλοφοριακής παιδείας, πεζοδρόμησης και διαβάσεων, είναι προβλήματα που υπάρχουν και υποδηλώνουν την αποσύνθεση στην οποία βρισκόμαστε σε αυτά τα θέματα. Ας μας πουν λοιπόν όλοι οι υποψήφιοι (εκτός του νυν δημάρχου σαφώς, ο οποίος μας έχει αποδείξει τις θέσεις και τις προθέσεις του) τα συγκεκριμένα μέτρα που θα πάρουν σαν εν ενεργεία δήμαρχοι και ας αναλάβουμε όλοι την ευθύνη μας με την ψήφο μας. Γιατί και εγώ και όλοι κατηγορούμε την αστυνομία ότι δεν κάνει καλά την δουλειά της, ορμώμενη από πολιτικά κίνητρα, αλλά ας μην είμαστε και εμείς πρωτοστάτες αυτής της λογικής, στην τοπική αυτοδιοίκηση τουλάχιστον. Ας κρίνουμε τους υποψηφίους από αυτά που θα μας πουν και όχι από την κομματική τους προέλευση. Η ψήφος μας λοιπόν μαζί με την προσωπική υπεύθυνη και σωστή οδική και κυκλοφοριακή συμπεριφορά, αν και ίσως θα είναι ένας κούκος, πιστεύω ότι θα μπορέσει να φέρει την άνοιξη. Πάντα ελπίζουμε προς το καλύτερο…
Αγαπητέ nithom,
οι εκλογές είναι πάντα κοντά και πρέπει πάντοτε να κρίνουμε όχι μόνο τα λόγια αλλά και τη σιωπή των δημοτικών αρχόντων (όχι μόνο της συμπολίτευσης, αλλά όλων). Όσον αφορά την προσωπική συμπεριφορά ενός εκάστου, δεν θα περίμενε κανείς βέβαια από τους πολίτες να επιδεικνύουν αβρό βρετανικό gentlemanship σε συνθήκες τριτοκοσμικού καταγώγιου. Καταλαβαίνω την ακρότητα του παραδείγματος αλλά ακόμα κι εγώ που έχω την πολυτέλεια να έχω parking (αληθινό, όχι σαν το σπίτι του δημάρχου) και στο σπίτι και στην εργασία μου, θα τύχει, κατ’εξαίρεσιν να παρανομήσω. Αλλά εδώ υπάρχει μιά θεσμική προτροπή στην παρανομία. Το θεσμικό περιβάλλον γύρω μου με παρακαλεί, με προτρέπει να το κάνω. Και αυτό είναι που με ενοχλεί περισσότερο.