Υπάρχει Χώρος για την Πολιτική στο Διαδίκτυο;
Το εξώφυλλο δίπλα, αντιστοιχεί σε ένα βιβλίο που μπορεί κανείς να αγοράσει διαδικτυακά από το amazon και να το διαβάσει μετά από λίγα λεπτά. Γενικά, η συζήτηση πάνω στο θέμα του τίτλου, έχει ανάψει. Στα πλαίσια αυτά, δέχτηκα την πρόσκληση να συμμετάσχω σε ένα τρόπον τινά ‘debate’ που φιλοξενήθηκε στο δισέλιδο “ΤΑΣΕΙΣ” του κυρίως σώματος του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 23/11. Τη συμμετοχή μου μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω. Καλό θα ήταν επίσης, όσοι ενδιαφέρονται, να διαβάσουν και τις άλλες (τρεις) συνεισφορές.
“Ένα ιστολόγιο δεν επηρεάζει απαραίτητα τίποτα, εκτός από το χρόνο του δημιουργού του. Κάποια όμως ιστολόγια εμφανίζουν κοινωνική δυναμική και έτσι μπορούν να επηρεάσουν και την πολιτική. Η κοινωνική αυτή δυναμική, δεν είναι όμως ποτέ περιουσία του ιστολογίου, αλλά της κοινότητας που περιστρέφεται γύρω από αυτό. Στην πραγματικότητα, αυτό που ένα ιστολόγιο μπορεί να κάνει είναι να συγκεντρώσει, να ενισχύσει και να επιταχύνει τη διασπορά μιάς ήδη υπάρχουσας κοινωνικής δυναμικής.
Ήδη από το 1920, οι κοινωνιολόγοι της σχολής του Σικάγο –πόλης αφετηρίας για τον Obama- με τη θεωρία της κοινωνικής αποδιοργάνωσης (Social Disorganization Theory), περιέγραψαν τον κατατεμαχισμό των παλαιών κοινωνικών δομών και αξιών στα σύγχρονα αστικά περιβάλλοντα, με επακόλουθο τη μείωση της κοινωνικής συνοχής. Το αποτέλεσμα ήταν ένας κόσμος όπου οι άνθρωποι βρίσκονταν σε φυσική αλλά όχι και σε ψυχική εγγύτητα. Δεν σκοπεύω εδώ να συμβάλλω στο θρήνο των ρομαντικών για την απώλεια της μεγάλης οικογένειας ή της παλιάς γειτονιάς, αλλά μάλλον στον έπαινο των νέων κοινοτήτων που παράγονται χάρη στα κοινωνικά μέσα (social media), κοινοτήτων που κάποιοι βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν ως εικονικές, ενώ το παράδειγμα της εκλογής του Obama –και όχι μόνο αυτό- μας έδειξε ότι είναι με το παραπάνω πραγματικές, αφού τα αποτελέσματα της ύπαρξής τους είναι πραγματικά.
Τα ιστολόγια, όπως όλα τα κοινωνικά μέσα, εκπληρώνουν μια ανθρώπινη ανάγκη: αυτήν της συμμετοχής σε ομογενή δίκτυα που συναπαρτίζουν, μεταξύ άλλων, την ταυτότητα του ατόμου και επηρεάζουν όπως έχουν αποδείξει επανειλημμένα οι κοινωνικές επιστήμες, τη συμπεριφορά του. Εκεί, ο σύγχρονος πολίτης έχει τη δυνατότητα να συναντηθεί διαδικτυακά με ανθρώπους που μοιράζονται τις ίδιες με αυτόν αξίες και προσδοκίες. Τότε, η κοινή τους δράση μπορεί να αποκτήσει χαρακτηριστικά συλλογικής νοημοσύνης, με υψηλό αντίκρυσμα στο κοινωνικό πεδίο.
Φαίνεται ότι στις ΗΠΑ το παράδειγμα δούλεψε και νομίζω πως αυτό έγινε για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, γιατί πολλά ιστολόγια λειτούργησαν ως κτήμα της κοινότητας και όχι αυτού που τα έστησε. Και δεύτερον, γιατί τα ιστολόγια αυτά δεν εξέφρασαν φιλοδοξίες πολιτικής διαμεσολάβησης, αλλά ενδυνάμωσης της επικοινωνίας μεταξύ των πολιτών καθώς, επαναλαμβάνω, η κρίσιμη λέξη πίσω από το ιστολόγιο είναι η λέξη ‘κοινότητα’ και όχι η λέξη ‘πολιτική’. Έτσι, τα ιστολόγια απέκτησαν κύρος στα μάτια των πολιτών και ήρθαν σε ορατή αντιδιαστολή με τα κλασικά ΜΜΕ, αποκαλύπτοντας αδυναμίες τους και συμπληρώνοντας κενά.
Αγαπητέ “Κορίνθιε”,
Κατ΄αρχήν είναι πολύ δύσκολο σε «400» λέξεις να αναλύσεις ένα ή περισσότερα «φαινόμενα» της επίδρασης των τεχνολογιών στις κοινωνικές διεργασίες που σχετίζονται με την εκπλήρωση της ανθρώπινης ανάγκης της συμμετοχής.
Είναι και ενδιαφέρον και χρήσιμο και σημαντικό ότι δεν παραλείπεις να εμπλουτίζεις την σύντομη ανάλυση με ενδιαφέρουσες και χρήσιμες έννοιες, αξίες ή άλλες παρατηρήσεις (αξιολογείς τον χρόνο του δημιουργού, αντιδιαστέλλεις την «περιουσία» δηλαδή «το έχειν» με την παραγωγή έργου, δηλαδή «το είναι», και μάλιστα συλλογικού, περιγράφεις την θεωρία της κοινωνικής αποδιοργάνωσης, τονίζεις την σημασία της κοινωνικής συνοχής, αναφέρεσαι στο μείζον ή θεμελιακό έλλειμμα της ουσιαστικής ή ολοκληρωμένης εγγύτητας)
Περνώντας γρήγορα πάνω από όλα αυτά, στρώνεις το δρόμο για να αναδείξεις την σημασία (συγκυριακή αναγκαστικά) των «κοινωνικών μέσων» που στις σημερινές συνθήκες συνδράμουν αυτό που έχουμε ως αδήριτη ανάγκη: αυτό που συχνά (και όχι μόνο τώρα) επικαλείσαι ως ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ, με το σχετικό αντίκρισμα στο κοινωνικό πεδίο.
Έχω μόνο μια επισήμανση που αφορά στο τι «δούλεψε» στις ΗΠΑ, καθώς και για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των εκεί «ιστολογίων» όσον αφορά την πολιτική διαμεσολάβηση, την επικοινωνία, την πληροφορία, την «κοινότητα» σε αντιδιαστολή με την «πολιτική».
Δεν πιστεύω ότι πραγματικά διαθέτουν τέτοια. Η χρήση των «κοινωνικών μέσων» στην νίκη των δημοκρατικών ήταν το αποτέλεσμα ενός «φαινομένου» και όχι το φαινόμενο καθαυτό. Οι ώριμες συνθήκες στο κοινωνικό επίπεδο αξιοποίησαν και το εύφορο έδαφος του διαδικτύου μαζί με άλλα όπως αυτό των λόμπι, του προεκλογικού χρήματος, της οικονομικής κατάστασης, της ψυχικής κατάστασης των πολιτών, της συσσωρευμένης προσδοκίας για διέξοδο από ένα αποδεδειγμένο πολιτικό, οικονομικό και εικονικό τέλμα.
Με τις αναφορές σου τελικά τόσο στον «ρόλο» των μπλογκ στην ελληνική πραγματικότητα, όσο και στη σκιά που ρίχνει στα περισσότερα ελληνικά μπλογκ το press-gr (και είναι σημαντικό ότι το ονομάζεις) καταλήγεις στο διαρκές ζητούμενο που δυστυχώς, και ουσιωδώς, εξακολουθεί να απουσιάζει.
Γιατί αυτό είναι μια πραγματικότητα, δεν υπάρχει ακόμα αυτό που ΠΑΡΑΓΟΥΝ οι ανθρώπινες ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ…
Εν αναμονή, οι ελπίδες μου και η πολιτική και κοινωνική στάση μου προστίθενται στην δική σου.
Αγαπητέ ΠΟΛΙΣ,
σ’ευχαριστώ για το εκτεταμένο σχόλιό σου και τα καλά σου λόγια. Πάνω στο τι είναι “φαινόμενο” και τι φαινόμενο, θα πω πως και τα δύο είναι. Και η ωριμότητα των κοινωνικών συνθηκών ως ιστορική ανάγκη είναι φαινόμενο, και η παρουσία πρωτόγνωρων ψηφιακών κοινωνικών μέσων είναι φαινόμενο. Ασφαλώς υπάρχει ο διαχωρισμός ανάμεσα στην “ύλη” και το “εργαλείο” κατεργασίας της. Γι αυτό και η δική μου έμφαση δίδεται στην ύλη, δηλαδή στην κοινότητα.
ΤΩΡΑ ΠΟΥ Η ΔΗΜΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΝΤΟΡΑΣ ΥΣΤΕΡΕΙ ΚΑΤΑΦΑΝΏΣ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ, Ο ΕΝΑΣ ΜΕΤΑ ΤOΝ ΑΛΛOΝ ΟΙ ΕΝΘΕΡΜΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΗΣ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ (ΜΕΪΜΑΡΑΚΗΣ, ΚΑΜΜΕΝΟΣ)ΧΑΡΙΝ ΤΗΣ …. ΕΝΟΤΗΤΑΣ. ΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ..
“Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται”. Υπήρξε η παντοδύναμη Ντόρα. Όταν ήταν Υπουργός Εξωτερικών, στο Υπουργείο της:
α. Το Ανώτατο Υπηρεσιακό Συμβούλιο γνωμοδοτούσε πάντοτε ομόφωνα εναντίον των υπαλλήλων που της ξύνιζαν.
β. Ο εκπρόσωπος της Ένωσης Διπλωματικών Υπαλλήλων, έκανε πάντοτε μόκο σε κρίσεις προαγωγών συναδέλφων του, έστω και αν έβλεπε του κόσμου τις παρανομίες και τις παρατυπίες με δεκάδες αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας να πετιώνται στα σκουπίδια, επειδή .. “έτσι ήθελε η κυρία Υπουργός”.
γ. Οι διπλωματικοί υπάλληλοι του Υπουργείου Εξωτερικών δεν έλεγαν ούτε “Καλημέρα” σε διωκόμενούς συναδέλφους τους από φόβο μήπως τους δει κανένα μάτι και τους καρφώσει στη Ντόρα.
δ. Όταν κάποιος διπλωματικός υπάλληλος περίμενε την έκδοση ακυρωτικής απόφασης του Συμβουλίου Επικρατείας που θα τον εδικαίωνε, τότε έπεφταν όλοι οι συνάδελφοί του να τον πείσουν “Μα τι κάνεις; Θα τα βάλεις με τη Μπακογιάννη; Καί μόνο στο άκουσμα του ονόματός της θα χάσεις την υπόθεσή σου όσο δίκιο και να έχεις”, “παραιτήσου για να την καλοπιάσεις” και άλλες αηδίες νοοτροπίας ραγιά που καλλιεργούσαν έντεχνα οι στερούμενη κάθε άλλης δεξιότητας διπλωματικοί υπάλληλοι, προκειμένου να παραστήσουν τους αρεστούς στο περιβάλλον της Ντόρας Μπακογιάννη και να μη φανεί η ασχετοσύνη τους, που άφησαν τα Σκόπια να έχουν αναγνωριστεί διμερώς με τουλάχιστον 130 άπό τα 180 κράτη μέλη του ΟΗΕ.
Έτσι γνωστή Γραμματέας Πρεσβείας, για να παρει προαγωγή και να πάρει πόστο, υπέγραψε και παρέδωσε στη ΣΤ1 Διεύθυνση Προσωπικού:
– Δήλωση παραίτησης από κάθε ένδικο μέσο για παράλειψή της σε προαγωγές προ 6ετίας.
– Δήλωση παραίτησης από κάθε ένδικο μέσο για προσβολή φύλλων ποιότητάς της που έλεγαν ότι είναι “ζώον” και “ηλίθια”.
– Δήλωση παραίτησης από κάθε δικαίωμα που της έδινε ήδη εκδοθείσα ακυρωτική απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας. Σε παρατήρηση ότι δεν έχει νοημα τέτοιου είδους παραίτηση, κλαίγοντας απάντησε “δεν μπορώ να τα βάλω με τη Μπακογιάννη”.
– Δήλωση παραίτησης από οτιδήποτε ενδεχομένως θα κέρδιζε σε μελλοντική ακυρωτική ή αποζημιωτική δίκη κατά της Υπουργού Εξωτερικών και του δημοσίου γενικότερα.
ε. Τί έγινε ο άνθρωπος της Ντόρας Μπακογιάννη, ο γνωστός Υφυπουργός ο Θεόδωρος Κασσίμης, ο δημιουργός των ΚΕΠΑ (τα γνωστά ΚΕΠ τα οποία έγιναν σε μια νύχτα και “Αποδήμων” για να κάνουν τις ίδιες δουλειές δίπλα στο Υπουργείο Εξωτερικών, αλλά επανδρωμένα με κοπελίτσες που δεν έδωσαν εξετάσεις μέσω ΑΣΕΠ). Ο άνθρωπος τον οποίο έστειλε η Ντόρα Μπακογιάννη κατά την ψήφιση του Οργανισμού του Υπουργείου Εξωτερικών στη Βουλή (10 Μαϊου 2007) για να υποστηρίξει ένα μεσαιωνικό σχέδιο νόμου, που απαγόρευε το δικαίωμα ακροάσεως που προβλέπει το Σύνταγμα, σε διαδικασίες του Ανώτατου Υπηρεσιακού Συμβουλίου όπου κάποιος μπορεί σε μια νύχτα χωρίς να το πάρει χαμπάρι να θεωρηθεί ανεπαρκής και να πεταχθεί στο δρόμο. Τι λέει τώρα ο Θεόδωρος Κασσίμης; Δεν του έγινε μάθημα που δεν βγήκε καν βουλευτής; Θα συνεχίσει να ειρωνεύεται το ρόλο των δικαστηρίων και των υποχρεωτικών αποφάσεών τους όπως έκανε από το βήμα του Υφυπουργού Εξωτερικών στη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Οργανισμού Υπουργείου Εξωτερικών στις 10 Μαϊου 2007; Πως θα ζήσει χωρίς τη Ντόρα Μπακογιάννη;
Ο Μεϊμαράκης, που αγαπάει τόσο πολύ τη Ντόρα Μπακογιάννη;
Ο Δούκας που έγινε και Υφυπουργός Εξωτερικών; Κάποτε ένας πολίτης απευθύνθηκε στο Πολιτικό του Γραφείο για να παραπονεθεί ότι η Διοίκηση δεν εφάρμοζε αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας. Τότε ο Διευθυντής του Γραφείου του, αφού επικοινώνησε με τον Δούκα και συνεννοήθηκε, είπε στον πολίτη “Να μας φέρετε ένα βιογραφικό σημείωμα”. Δηλαδή κατά την άποψη του Πολιτικού Γραφείου του κ. Δούκα, για να εφαρμοστεί μια δικαστική απόφαση, πρέπει να υποβάλεις και ένα βιογραφικό σημείωμα, λες και ζητάς ρουσφέτι. Φυσικό ήταν όταν οι κύριοι του Πολιτικού Γραφείου διάβασαν το βιογραφικό του πολίτη και διαπίστωσαν ότι δεν ανήκε σε κομματική οργάνωση της Νέας Δημοκρατίας, να μην κάνουν τίποτα, να μην πουν ίσως τίποτα του Δούκα, και να αρνούνται στο εξής και να απαντάνε στα τηλέφωνά του. Τι θα κάνει λοιπόν ο κ. Δούκας; Δεν μας φτιάχνει και αυτός το βιογραφικό του σημείωμα, τώρα που έχει καιρό..
Οι Πρέσβεις εκ Προσωπικοτήτων που διόρισε η Ντόρα Μπακογιάννη στο Υπουργείο Εξωτερικών;
Οι γηραλέοι συνταξιούχοι Πρέσβεις, με το ένα πόδι στον τάφο, που επεξεργάστηκαν, συνέταξαν σχέδια νόμων, και τα υπέβαλαν στη Βουλή για ψήφιση με τελείως αδιαφανή κριτήρια, με μοναδικό κίνητρο να γίνουν αρεστοί στη Ντόρα Μπακογιάννη, κάνοντάς τη να ξεχάσει ότι έπρεπε να βάζει σαν προτεραιότητα τα εθνικά θέματα και όχι τους ενδόμυχους πόθους και κόμπλεξ που είχαν αυτά τα γηραλέα ανθρωπάκια; Τι θα κάνουν τώρα χωρίς τη Ντόρα Μπακογιάννη; Θα τους διαθέσει ειδικά αυτοκίνητα με καροτσάκια και καθετήρες για ούρα, ώστε να μπορέσουν να πάνε να την ψηφίσουν για αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας;
O Ειδικός Πρέσβης της Ντόρας Μπακογιάννη με τις αφάνταστες δεξιότητές του σε θέματα μπλακ τζακ, πόκερ, σεμεν ντε φέρ, μπακαρά και ρουλέτας;
Ο Ειδικός Πρέσβης της Ντόρας Μπακογιάννη που ειδικεύεται για τις εγκρίσεις τέλεσης γάμων ομοφυλοφίλων σε ξένες Πρεσβείες στην Αθήνα (ναί, ζητούν άδεια από το Υπουργείο Εξωτερικών… απόρρητο, μην το μάθει ο Αρχιεπίσκοπος);
Ο ΣΤ’ Γενικός Διευθυντής Διοικητικού που του είχε ζητηθεί να κάνει διοικητική εξέταση για το πως το Δημόσιο πλήρωσε όλα τα πρόστιμα εκ 550.000 ευρώ από παράνομα παρακαρίσματα Ελλήνων διπλωματών στη Νέα Υόρκη μιας πενταετίας,που αναγκάστηκε η Ελλάδα να πληρώσει, διαφορετικά θα ματαιωνόταν όλο το πρόγραμμα μετεκπαίδευσης Ελλήνων αξιωματικών στις ΗΠΑ ;(βλέπε και θρασύτατη επιβεβαίωση από εκπρόσωπο ΥΠΕΞ κ. Δαλαβεκούρα που καταλήγει στο ότι εμείς οι μαλάκες οι Έλληνες πολίτες θα τα πληρώσουμε μέσω της Εφορίας για να μη θιγούν οι δράστες που είναι εξαιρετικοι βλαστοί γνωστών οικογενειών που κάνουν καρριέρα στο Υπουργείο Εξωτερικών).
Τι θα γίνει όλος αυτός ο κόσμος τώρα που φαίνεται ότι θα χάσει η Ντόρα Μπακογιάννη την εκλογή και μαζί της θα πάει για πάντα στα σκουπίδια όλο το Μητσοτακέικο;