Κλειστός Ορίζοντας
Διαβάστε, όσοι τουλάχιστον τα καταφέρνετε με τα αγγλικά, την ενδιαφέρουσα συνέντευξη του σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου στην Jane Gabriel του OpenDemocracy, με θέμα την τρέχουσα κατάσταση στη χώρα μας, ιδίως μετά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου, με τίτλο ‘Κλειστός Ορίζοντας’ (A Closed Horizon).
Το κείμενο είναι πολύ μεγάλο για να το μεταφράσω, αλλά ιδού μια γεύση:
“Θόδωρος Αγγελόπουλος: Φτάσαμε σε αξιέξοδο στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας, και αν προσθέσουμε σε αυτό και την οικονομική κρίση, βρίσκουμε υπερτιθέμενες, τρεις παράλληλες κρίσεις: την κοινωνική, την πολιτική και την οικονομική. Είναι μια πολύ σοβαρή κατάσταση. Ποιός υποφέρει από αυτήν; Προφανώς, οι πιό ευάλωτες κοινωνικές και οικονομικές τάξεις, αλλά και κάποιοι άλλοι. Ποιοί; Μα οι νέοι. Μπροστά τους κείτεται ένας κλειστός ορίζοντας. Δεν υπάρχει σημείο αναφοράς, μελλοντική προοπτική: ζουν σε ένα κόσμο που ό,τι ακούν στη δημόσια σφαίρα είναι σκάνδαλο, διαφθορά, κρίσεις, αδυναμίες και συμβιβασμοί. Οι νέοι άνθρωποι αποπροσανατολίζονται με αυτή την ιστορία. Νιώθουν το πλήρες εύρος και βάρος της. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχοντας πλήρη επίγνωση του τι συμβαίνει, νιώθουν εκ βαθέων, την ανάγκη να σπάσουν αυτό το κέλυφος, και γι αυτό κατεβαίνουν στους δρόμους.”
Ήθελα να κάνω κάποιες αναδρομές για να καταλάβουμε τι γίνεται.
Τέσσερις γενιές ζουν μαζί.
Η πρώτη (οι παππούδες) 80 και, είναι του αγώνα της Αντίστασης, η γενιά τους ήθελε μια Ελλάδα λεύτερη και σαν νέοι αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση και την επανάσταση με κοινωνική δικαιοσύνη και κομμουνισμό. Τα έβαλαν με τον απόλυτο συντηρητισμό, τη φτώχια, τον αναλφαβητισμό και την πείνα .
Η δεύτερη αγωνίστηκε για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία, μέσα στη Χούντα. Έκανε το Πολυτεχνείο. Τα έβαλαν με τους στρατιωτικούς, το συντηρητισμό, την ανελευθερία και το φόβο, αλλά μπήκε στο πνεύμα του διανοουμενισμού.
Η τρίτη έζησε στη μεταπολίτευση, αγωνίστηκε για την Ελευθερία του μυαλού και του σώματος, σεξουαλική απελευθέρωση, πείρε ναρκωτικά, έκανε γιόγκα, αλλά ήταν και στο χώρο της αριστεράς που άλλαζε. Τα έβαλαν με τον καταναλωτισμό, με τον καπιταλισμό αλλά και με τον συντηρητικό κομμουνισμό, αλλά μπήκε στο πνεύμα της τεμπελιάς.
Η τέταρτη του Δεκέμβρη βλέπει ερείπια έζησε το γκρέμισμα του Κομμουνισμού και όλων των αξιών, κλαίει για το περιβάλλον που καταστρέφουμε, αλλά μπήκε στο πνεύμα της κατανάλωσης.
Η πρώτη ήρθε στα πράγματα 1940 + 30. Οι αρχηγοί τους διαπραγματεύτηκαν μετά την ήττα του εμφυλίου με τους νικητές, πούλησαν τα πάντα (ιδέες, αγώνες) για να επιβιώσουν και κέρδισαν μια Ελλάδα στην Ευρώπη και φαί, αλλά έφεραν τον καπιταλισμό.
Η δεύτερη ήρθε στα πράγματα 1960 + 30. Οι αρχηγοί τους διαπραγματεύτηκαν την Ελευθερία και τη Δημοκρατία και κέρδισαν Σταθερότητα, Δημοκρατία αλλά έφεραν την κατανάλωση. Ακόμα παίζει δεν έχει τελειώσει το έργο της. Σκοπός της είναι η οικονομική ευημερία κι ο εκσυγχρονισμός.
Η τρίτη έρχεται 1980 + 30 αλλά έχει δρόμο μπροστά της. Ίσως και να μην δράσει τόσο γρήγορα. Έχει τεράστιο έργο να κάνει. Ν’ αφομοιώσει αντίθετα πράγματα (γιόγκα με αριστερά και ορθοδοξία, ναρκωτικά με ηθική). Σκοπός της διαφαινόμενος να βάλει ένα νέο Όραμα ίσως και Παγκόσμιο! Είναι η μόνη με τόσες προσλαμβάνουσες και με το ίντερνετ ανοικτό.
Η τέταρτη 2000 + 30 θ’ αντιδράσει ανάλογα με την Τρίτη.
Καλό δρόμο, μ’ άρεσε η σελίδα σου!!
Αντώνης Χ.