MyStigma

Je serais bien l’enfant abandonné sur la jetée partie à la haute mer, le petit valet, suivant l’allée dont le front touche le ciel.
Arthur Rimbaud.

1. Αρχική
2. Πολιτική
3. Υγεία
4. Πολιτισμός
5. Πόλη
6. About
7. Επικοινωνία

Ως αναγνώστης και λάτρης του έργου του μεγάλου στρουκτουραλιστή ανθρωπολόγου Claude Levi-Strauss, σας προσκαλώ να διαβάσετε, μέσω του OpenDemocracy, το άρθρο του Dan Sperber με τίτλο “Claude Lévi-Strauss at 100: echo of the future“.

Μια γεύση: “…ενώ μερικές από τις θέσεις του δεν έχουν σήμερα παρά μόνο ιστορικό ενδιαφέρον, άλλες, πραγματικά προηγούνται των καιρών μας. Εάν, όπως εγώ πιστεύω ότι έχει αρχίσει να συμβαίνει, η μελέτη του ανθρώπινου πνεύματος και αυτή του πολιτισμού ενοποιηθούν κάτω από ένα νατουραλιστικό πλαίσιο, τότε, ο Levi-Strauss θα αναγνωριστεί σαν ένας πρόδρομος αυτής της νέας περιπέτειας”.

Περισσότερα στο άρθρο…

Στην πρόσφατη συνάντηση που έγινε στο Επιμελητήριο με σκοπό την αναζήτηση προτάσεων για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, ακούστηκαν πολλά κλισέ. Εύκολες κουβέντες χωρίς βάθος. Από όλα όσα διάβασα, γιατί δεν παραβρέθηκα στη συνάντηση, ξεχώρισα όμως, αμέσως, την πρόταση που κατέθεσε ο γνωστός επιχειρηματίας της πόλης μας και πρόεδρος της συνεταιριστικής τράπεζας, κύριος Δημήτρης Δαλακλείδης. Αντιγράφω από την εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ της ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ:
“αυτή τη στιγμή τα χρήματα από τα αποθεματικά των Δήμων βρίσκονται διάσπαρτα στις άλλες τράπεζες. Αν, όμως, είχαμε αυτά τα χρήματα εμείς θα μπορούσαμε άνετα να χρηματοδοτήσουμε 500 τοπικές επιχειρήσεις. Να, λοιπόν, πως μπορεί να βρεθεί ένας εύκολος τρόπος να αποκτήσουμε ρευστότητα και μάλιστα σε μια τράπεζα με αποδεδειγμένο ενδιαφέρον για τους τοπικούς επιχειρηματίες καθώς αυτούς θελει εκ της συστάσεώς της να στηρίξει και να υπηρετήσει και παράλληλα να δείξουν και οι τοπικοί άρχοντες το ενδιαφέρον τους για τους δημότες τους και τις επιχειρήσεις τους…”
Αμέσως μόλις το διάβασα, θυμήθηκα ένα άρθρο που διάβασα μία μόλις ώρα πριν από το βρετανικό New Local Government Network (NLGN) με τίτλο “A convenient alliance? Mutuality and the opportunity for local authority banking“. Παραθέτω και εν συνεχεία μεταφράζω ένα απόσπασμα από αυτό το άρθρο:
“The basic model would be terrifically simple. If only a quarter of the £15-£20 billion of reserves were invested in such a ‘Councils Bank’ and in turn reinvested with absolute priority in English public infrastructure projects, millions of available capital could be released regardless of the stickiness of private interbank lending. A local authority mutual fund would be owned and operated by the local government sector itself, separate from the Treasury, whose Debt Management Office is the current place of safety preferred by many shaken local authorities. With local authorities themselves as sole shareholders, interest returns could be maximised and dividends reinvested or returned to the local taxpayer.”
“Το βασικό μοντέλο θα είναι τρομερά απλό. Αν μόνο το ένα τέταρτο των £ 15 – £ 20 δισ. των αποθεματικών επενδύονταν σε μία τέτοια «Διαδημοτική Τράπεζα» και στη συνέχεια επανεπενδύονταν με απόλυτη προτεραιότητα στα δημόσια έργα υποδομής, εκατομμύρια διαθέσιμων κεφαλαίων θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν ανεξάρτητα από τη δυσπραγία του διατραπεζικού δανεισμού. Ένα τοπικό αμοιβαίο κεφάλαιο θα μπορούσε να ανήκει και να λειτουργεί από την τοπική αυτοδιοίκηση για τις ίδιες ανάγκες της, ανεξάρτητα από το Υπουργείο Οικονομικών, …. Με τις τοπικές αρχές ως μοναδικούς τους μετόχους, θα μπορούσε να μεγιστοποιηθεί η απόδοση και να επανεπενδύονται τα μερίσματα ή να επιστρέφονται στον τοπικό φορολογούμενο.”
Η πρόταση του κυρίου Δαλακλείδη δεν είναι καλή επειδή συμπίπτει με την άποψη του βρετανού αρθρογράφου (που δεν είναι κανένας τυχαίος), απλά συναντιέται μαζί του γιατί και οι δύο κατέληξαν σε αυτήν κάνοντας χρήση των γνώσεων, της εμπειρίας τους και της κοινής λογικής. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική πρόταση που δίνει νέο βάθος στις δυνατότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης και γι αυτό αναμένουμε με μεγάλη προσοχή την αντίδραση των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Διαβάστε το πολύ καλό άρθρο από το Newsweek με τίτλο “President 2.0“.

Μια γεύση: μπορεί ο Howard Dean να μάζεψε χρήματα μέσω του διαδικτύου, αλλά ο Obama έφτιαξε μέσω αυτού ένα στρατό. Και τώρα αυτός ο στρατός θέλει να μείνει δίπλα του και να τον βοηθήσει στη διακυβέρνηση. Θα γίνει άραγε αυτό και πώς; Ο Don Tapscott δηλώνει πως είμαστε στην αυγή μιας θεμελιώδους αλλαγής στη φύση της ίδιας της δημοκρατίας…

Περισσότερα στο άρθρο.

Η Europeana είναι μια ψηφιακή βιβλιοθήκη, μουσείο και αρχείο της Ευρώπης. Περιέχει περισσότερα από δύο εκατομμύρια ψηφιακά αντικείμενα (ταινίες, φωτογραφίες, πίνακες, μουσική και άλλα αρχεία ήχου, χάρτες, χειρόγραφα, βιβλία, εφημερίδες και άλλο αρχειακό υλικό). Τα εγκαίνιά της έγιναν πριν λίγες ημέρες από την Ευρωπαία επίτροπο για την Κοινωνία της Πληροφορίας, κυρία Viviane Reding.
Αμέσως όμως προέκυψε πρόβλημα: ο ιστοτόπος δέχθηκε περισσότερες από δέκα εκατομμύρια επισκέψεις ανά ώρα (!!!!) και βέβαια, έπεσε! Τώρα προσπαθούν να στήσουν πιό ισχυρή υποδομή που αναμένεται να ανέβει στα μέσα Δεκεμβρίου.
Πόσοι αλήθεια έλληνες γνώριζαν για τα εγκαίνια αυτής της βιβλιοθήκης;
Μια γεύση από το περιεχόμενό της (το οποίο θα υπάρχει και στα ελληνικά) μπορείτε να πάρετε από το παρακάτω βίντεο από το οποίο δεν απουσιάζει η ελληνική συνεισφορά…

Διαβάστε στο περιοδικό του MIT, TechTalk, στην πέμπτη σελίδα, το εξαιρετικό άρθρο με τίτλο “Media Lab creates Center for Future Storytelling“.
Από τα παιδικά παραμύθια μέχρι τα απομνημονεύματα, ο άνθρωπος διηγείται και ο τρόπος που το κάνει δεν είναι άτρωτος στα νέα μέσα της ψηφιακής εποχής μας, κάθε άλλο μάλιστα!

Η ηλιθιότητα καλά κρατεί. Εδώ ο κόσμος γλιστρά αργά αλλά σταθερά στην ύφεση και οι πολιτικοί εκεί, επιμένουν στις βλακείες τους. Οι Βρετανοί συντηρητικοί έχουν για moto στην οικονομική τους πολιτική, το ‘sharing the proceeds of growth’. Κάποιος να τους ξυπνήσει; Αλλά γιατί; Μήπως έμεινε και κανείς ξύπνιος; Στην Ουάσινγκτον μαζεύτηκαν οι ηγέτες των πλούσιων χωρών για να συζητήσουν για την κρίση. Με όρους αγοραστικής δύναμης, η Κίνα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη και η Ινδία η τέταρτη. Άκουσε κανένας τι είπαν οι ηγέτες τους; Όχι βέβαια, γιατί άλλωστε; μας φτάνει η γνώμη του γνωστού για την ευφυία του, απερχόμενου (αλλά τι σημασία έχει;) αμερικανού προέδρου ή ακόμα και του Σαρκοζί. Ο οποίος πρέπει να τον έχει πιάσει μανιακό παραλήρημα από τη χαρά του να βλέπει τους αντιπάλους του σοσιαλιστές να μην ασχολούνται με τα προβλήματα του κοσμάκη, αλλά να καταγγέλουν η μία (Σεγκολέν) την άλλη (Ομπρί) για νοθεία στις πρόσφατες εκλογές για την ηγεσία του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος. Η Liberation γράφει: “Τρελοί. Τρελάθηκαν όλοι τους! Η αυτοκτονική μανία που χτύπησε τους σοσιαλιστές εδώ και δύο ημέρες αφήνει την αριστερά άναυδη, οργισμένη και σε πλήρη σύγχυση”.
Εδώ, αντί να μιλάμε για τη φτώχεια, την υγεία και την παιδεία, ασχολούμαστε με την άθλια συμμορία δύο ξεφτιλισμένων μοναχών. Έχει και η σκανδαλολογία τα όριά της. Όταν οι άνθρωποι φτωχαίνουν, συνιστά αποπροσανατολισμό να εμμένεις στα σκάνδαλα. Κάποιος να το πει στον Βαγγέλη Γιαννόπουλο, ω με συγχωρείτε, στον Καρχιμάκη ήθελα να πώ!

P2P και Ουτοπία (v 0.1) from Vasilis Kostakis on Vimeo.

Επισκεφθείτε το ιστολόγιο της P2P Foundation

Το εξώφυλλο δίπλα, αντιστοιχεί σε ένα βιβλίο που μπορεί κανείς να αγοράσει διαδικτυακά από το amazon και να το διαβάσει μετά από λίγα λεπτά. Γενικά, η συζήτηση πάνω στο θέμα του τίτλου, έχει ανάψει. Στα πλαίσια αυτά, δέχτηκα την πρόσκληση να συμμετάσχω σε ένα τρόπον τινά ‘debate’ που φιλοξενήθηκε στο δισέλιδο “ΤΑΣΕΙΣ” του κυρίως σώματος του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 23/11. Τη συμμετοχή μου μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω. Καλό θα ήταν επίσης, όσοι ενδιαφέρονται, να διαβάσουν και τις άλλες (τρεις) συνεισφορές.

“Ένα ιστολόγιο δεν επηρεάζει απαραίτητα τίποτα, εκτός από το χρόνο του δημιουργού του. Κάποια όμως ιστολόγια εμφανίζουν κοινωνική δυναμική και έτσι μπορούν να επηρεάσουν και την πολιτική. Η κοινωνική αυτή δυναμική, δεν είναι όμως ποτέ περιουσία του ιστολογίου, αλλά της κοινότητας που περιστρέφεται γύρω από αυτό. Στην πραγματικότητα, αυτό που ένα ιστολόγιο μπορεί να κάνει είναι να συγκεντρώσει, να ενισχύσει και να επιταχύνει τη διασπορά μιάς ήδη υπάρχουσας κοινωνικής δυναμικής.

Ήδη από το 1920, οι κοινωνιολόγοι της σχολής του Σικάγο –πόλης αφετηρίας για τον Obama- με τη θεωρία της κοινωνικής αποδιοργάνωσης (Social Disorganization Theory), περιέγραψαν τον κατατεμαχισμό των παλαιών κοινωνικών δομών και αξιών στα σύγχρονα αστικά περιβάλλοντα, με επακόλουθο τη μείωση της κοινωνικής συνοχής. Το αποτέλεσμα ήταν ένας κόσμος όπου οι άνθρωποι βρίσκονταν σε φυσική αλλά όχι και σε ψυχική εγγύτητα. Δεν σκοπεύω εδώ να συμβάλλω στο θρήνο των ρομαντικών για την απώλεια της μεγάλης οικογένειας ή της παλιάς γειτονιάς, αλλά μάλλον στον έπαινο των νέων κοινοτήτων που παράγονται χάρη στα κοινωνικά μέσα (social media), κοινοτήτων που κάποιοι βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν ως εικονικές, ενώ το παράδειγμα της εκλογής του Obama –και όχι μόνο αυτό- μας έδειξε ότι είναι με το παραπάνω πραγματικές, αφού τα αποτελέσματα της ύπαρξής τους είναι πραγματικά.

Τα ιστολόγια, όπως όλα τα κοινωνικά μέσα, εκπληρώνουν μια ανθρώπινη ανάγκη: αυτήν της συμμετοχής σε ομογενή δίκτυα που συναπαρτίζουν, μεταξύ άλλων, την ταυτότητα του ατόμου και επηρεάζουν όπως έχουν αποδείξει επανειλημμένα οι κοινωνικές επιστήμες, τη συμπεριφορά του. Εκεί, ο σύγχρονος πολίτης έχει τη δυνατότητα να συναντηθεί διαδικτυακά με ανθρώπους που μοιράζονται τις ίδιες με αυτόν αξίες και προσδοκίες. Τότε, η κοινή τους δράση μπορεί να αποκτήσει χαρακτηριστικά συλλογικής νοημοσύνης, με υψηλό αντίκρυσμα στο κοινωνικό πεδίο.

Φαίνεται ότι στις ΗΠΑ το παράδειγμα δούλεψε και νομίζω πως αυτό έγινε για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, γιατί πολλά ιστολόγια λειτούργησαν ως κτήμα της κοινότητας και όχι αυτού που τα έστησε. Και δεύτερον, γιατί τα ιστολόγια αυτά δεν εξέφρασαν φιλοδοξίες πολιτικής διαμεσολάβησης, αλλά ενδυνάμωσης της επικοινωνίας μεταξύ των πολιτών καθώς, επαναλαμβάνω, η κρίσιμη λέξη πίσω από το ιστολόγιο είναι η λέξη ‘κοινότητα’ και όχι η λέξη ‘πολιτική’. Έτσι, τα ιστολόγια απέκτησαν κύρος στα μάτια των πολιτών και ήρθαν σε ορατή αντιδιαστολή με τα κλασικά ΜΜΕ, αποκαλύπτοντας αδυναμίες τους και συμπληρώνοντας κενά.

Δείτε το βίντεο παρακάτω για να πάρετε μια ιδέα από τις πρωτοποριακές τακτικές που οδήγησαν τον Barack Obama στο Λευκό Οίκο.

Αν θέλετε, διαβάστε και αυτό το πολύ καλό άρθρο από τους New York Times, με τίτλο “Campaigns in a Web 2.0 world“.

Μάζεψε τις καλύτερες ψήφους και … βγήκε!
(τη φωτογραφία πήρα από το Huffington Post)